Leviathan dari Bangsa Bangsa_

Nifaly mangingina ireo andriandahy sy ireo mpitsara fa nisy sakana natao tamin’ ilay
fahefana nirehareha izay nitsipaka ny hananan’ ny olona zo hampiakatra amin’ ny fitsarana
ambony kokoa ny didim-pitsarana navoakany.
Tora-kovitra kosa ireo vahoaka marobe nankamamy ny fahotana sy ninonino foana
rehefa notsipahina ireo fampianaran-diso izay nampitony ny tahony. Nisy ireo mpitondra
fivavahana fetsifetsy, izay voasembatsembana teo amin’ ny fanarontsaronany ny heioka
bevava, rehefa nahita fa, notandindomin-doza ny fahazoam-bolany, dia romotra hanohana
ny fihamboany. Masiaka ireo mpiampanga nosetrain’ ilay Mpanavao fivavahana. Nisy
niampanga azy ho maimay sy taitaitra foana. Ny hafa niampanga azy ho be hambom-po, ka
nilaza fa tsy Andriamanitra no nitarika azy fa nasesiky ny fireharehana sy ny fitiavan-kiseho
fotsiny izy. «Iza no tsy mahalala;hoy ny navaliny, fa vitsy ny olona nampiseho hevi-baovao
ka tsy voampanga ho mirehareha sy nila ady mafana? . . . Nahoana no novonoina ho faty
Kristy sy ireo maritiora rehetra? . . . Satria ny fahitana azy ireo dia olona nirehareha sy
nanao tsinontsinona ny fahendrena tamin’ izany fotoana izany, ary nolazaina fa nanolotra
zava-baovao tsy naka saina tamim-panetren-tena tamin’ ireo mpitahiry ny hevitra taloha.»
Hoy ihany izy: «Na inona na inona zavatra hataoko, dia tsy amin’ ny alalan’ ny
fahendren’ olombelona, fa avy amin’ ny torohevitr’ Andriamanitra. Raha an’ Andriamanitra
ny asa, iza no hahasakana izany? raha tsy an’ Andriamanitra iza no afaka hampandroso azy?
Tsy ny sitrapoko na ny an’ ireo, na ny anay fa ny sitraponao, Ray Masina ò, izay any andanitra».
Ibid, boky 3, and. 6.
Na dia ny Fanahin’ Andriamanitra aza no nanetsika an’ i Lotera hanomboka ny asany,
dia tsy nilaozan’ ny ady mafy ny nanohizany izany. Ny fanomezan-tsinin’ ireo fahavalony,
ny nandikana vilana ny fikasany, sy ireo teny tsy marina sy hasomparana natao momba ny
toetra amam-panahiny sy ny anton-javatra nanosika azy, izany rehetra izany dia niantonta
taminy toa safo-drano nanafotra azy; ary marina fa nisy fiantraikany tokoa izany. Natoky izy
fa ireo mpitarika ny vahoaka na teo amin’ ny fiangonana, na ny tany an-tsekoly dia hiray
hina aminy amim-pifaliana amin’ izao ezaka fanavaozana ataony izao. Nanome fifaliana sy
fanantenana ny teny fampanantenana nataon’ ireo olona ambony toerana. Tazany mialoha
sahady ny fiposaky ny andro mamirapiratra kokoa ho an’ ny fiangonana. Nivadika ho
fanamelohana sy fiampangana anefa ny fampaherezana. Maro ireo olona ambony tao amin’
ny fiangonana sy ny fanjakana, no resy lahatra ny amin’ ny fahamarinan’ ireo foto-kevitra
nasehony; vetivety anefa dia hitany fa hitarika fiovana be ny fanekena fahamarinana. Ny
fanazavana ny sain’ ny vahoaka sy ny fitondrana fanavaozana eo aminy dia ekena fa
hamongotra ny fahefan’ i Roma, hahatankina ireo renirano an’ arivony izay mampikoriana
vola ankehitriny ao amin’ ny tahiriny, ary noho izany dia hampihena betsaka ny fandaniambola
sy ny fanaranam-po tafahoatra amin’ ny zava-tsoa hita teo amin’ ireo filoha teo amin’
ny fahefana papaly. Ankoatr’ izany, ny hampianatra ny vahoaka hisaina sy hiasa toy ny
olona tompoan’ andraikitra, ka hibanjina an’ i Kristy irery mba hahazoany famonjena, dia
fanonganana ny seza fiandrianan’ ny papa ary mety ho fandravana ny fahefany mihitsy aza.
Noho izany antony izany dia nolaviny ny fahaialana natolotr’ Andriamanitra ho azy ka
92