Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Mateusza i Jana, przepisywali również Pismo Święte. Niektóre rękopisy obejmowały całą<br />
Biblię, inne zaś tylko krótkie wyjątki, do których dołączone były objaśnienia tekstów<br />
podane przez wykładających Biblię. W ten sposób rozpowszechniano skarby prawdy,<br />
ukrywane długo przez tych, którzy wywyższali się ponad Boga. {WB 38.5}<br />
Dzięki cierpliwej i wytrwałej pracy, czasami w ciemnych, głębokich jaskiniach<br />
skalnych, oświetlonych jedynie światłem pochodni, powstawały wiersz po wierszu,<br />
Rozdział po rozdziale kopie Pisma Świętego. Dzieło Boże postępowało naprzód, a wola<br />
Pańska jaśniała niczym czyste złoto. Jak wyraźniejsza i mocniejsza stawała się ta wola na<br />
skutek doznawanych prześladowań dla imienia Pana, mogli zrozumieć tylko ci, którzy brali<br />
udział w tej pracy. Aniołowie z nieba towarzyszyli wiernym pracownikom. {WB 38.6}<br />
Kapłani i biskupi z podszeptu szatana starali się pogrzebać Słowo Prawdy w natłoku<br />
błędu, odstępstwa i zabobonów, lecz w cudowny sposób zostało ono zachowane podczas<br />
długich lat duchowej ciemności w nie sfałszowanej postaci. Nie nosiło piętna ludzkiego,<br />
lecz pieczęć samego Boga. Ludzie bezustannie starali się zaciemnić jasne i proste znaczenie<br />
Pisma Świętego i tak je przedstawić, by przeczyło samemu sobie. Lecz jak arka ostała się na<br />
wzburzonych falach potopu, tak Słowo Boże przetrwa wszelkie burze, grożące mu<br />
zniszczeniem. Podobnie jak ziemia kryje w sobie bogate żyły złota i srebra, a każdy, kto<br />
chce je odkryć, musi szukać, tak Pismo Święte posiada skarby prawdy, które mogą być<br />
objawione tylko gorliwemu i modlącemu się poszukiwaczowi. Bóg chciał, aby Biblia była<br />
podręcznikiem dla wszystkich ludzi w dzieciństwie, w latach młodzieńczych i wieku<br />
dojrzałym — słowem, by była studiowana zawsze. Słowo Boże jest objawieniem samego<br />
Boga. Każda nowo odkryta prawda ukazuje nowe, nieznane dotychczas cechy charakteru<br />
Autora Biblii. Studiowanie Pisma Świętego ściślej łączy ludzi ze Stwórcą i daje im<br />
jaśniejsze poznanie jego woli, Biblia jest środkiem łączności Boga z ludźmi. {WB 39.1}<br />
Waldensi rozumieli, że „początkiem mądrości jest bojaźń Pańska” (Psalmów 111,10),<br />
ale w celu rozszerzenia horyzontów myślowych nie lekceważyli ważności kontaktu z<br />
otaczającym ich światem, znajomości ludzi i aktywnego życia. Ze swych górskich szkół<br />
wysyłali młodzieńców do uczelni w miastach Francji i Włoch, gdzie było szersze pole do<br />
studiów i obserwacji, aniżeli w ojczystych Alpach. Młodzieńcy ci byli wystawieni na<br />
rozmaite pokusy, byli bezpośrednimi świadkami grzechu, napotykali sprytnych<br />
współpracowników szatana, którzy pragnęli skłonić ich do przyjęcia fałszywych nauk i<br />
błędnych zasad. Na szczęście wychowanie, jakie otrzymali w dzieciństwie, przygotowało<br />
ich na spotkanie wszelkich niebezpieczeństw. {WB 39.2}<br />
Młodzi waldensi zachowywali się ostrożnie w szkołach, do których uczęszczali. Pod<br />
połami specjalnie przygotowanych szat ukrywali największy skarb — kosztowne odpisy<br />
Pisma Świętego. Ten owoc długoletniej i żmudnej pracy zabierali ze sobą, aby, gdzie tylko<br />
nadarzała się okazja, bez wzbudzenia podejrzeń, ostrożnie podsuwać części Pisma Świętego<br />
40
Change language