Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
„Niech się rozweseli pustynia i spieczona ziemia; niech się rozraduje i zakwitnie step!<br />
(...). Zamiast głogu wyrośnie cyprys, zamiast pokrzywy wyrośnie mirt”. „I będzie wilk<br />
gościem jagnięcia, a lampart będzie leżał obok koźlęcia (...) a mały chłopiec je poprowadzi.<br />
(...). Nie będą krzywdzić ani szkodzić na całej mojej świętej górze”. Izajasza<br />
35,1; 55,13; 11,6.9 . {WB 358.1}<br />
Ból nie może istnieć w niebie. Nie będzie tam już łez, konduktów pogrzebowych ani<br />
żadnych oznak smutku. „I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku,<br />
ani krzyku (...) albowiem pierwsze rzeczy przeminęły”. Objawienie 21,4. „I żaden<br />
mieszkaniec nie powie: Jestem chory. Lud, który w nim mieszka, dostąpi odpuszczenia<br />
winy”. Izajasza 33,24. {WB 358.2}<br />
W raju znajduje się Nowe Jeruzalem, stolica wspaniałej, odnowionej ziemi. Jest ono<br />
„wspaniałą koroną w ręku Pana i królewskim zawojem w dłoni twojego Boga”. Izajasza<br />
62,3. „Blask jego podobny do blasku drogiego kamienia, jakby jaspisu, lśniącego jak<br />
kryształ. (...). I chodzić będą narody w światłości jego, a królowie ziemi wznosić będą do<br />
niego chwałę swoją”. Objawienie 21,11.24. Pan mówi: „I będę się radował z Jeruzalemu i<br />
weselił z mojego ludu”. Izajasza 65,19. „Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie<br />
mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi”. Objawienie 21,3. {WB<br />
358.3}<br />
W mieście Boga „nocy już nie będzie”. Nikt nie będzie pragnął ani potrzebował<br />
odpoczynku. Nikt nie będzie zmęczony wypełnianiem woli Bożej i wysławianiem Jego<br />
imienia. Zbawieni będą stale odczuwali świeżość poranku wiedząc, że nigdy nie nadejdzie<br />
noc: „I nie będą już potrzebowali światła lampy ani światła słonecznego, gdyż Pan, Bóg,<br />
będzie im świecił”. Objawienie 22,5. Światło słoneczne będzie zastąpione blaskiem, który<br />
nie będzie razić, choć będzie wielokrotnie przewyższać jasność południowego słońca.<br />
Wspaniałość Boga i Baranka ogarnie święte miasto nigdy nie gasnącą jasnością. Zbawieni<br />
będą chodzić w bezsłonecznej wspaniałości wiecznego dnia. {WB 358.4}<br />
„Lecz świątyni w nim nie widziałem; albowiem Pan, Bóg, Wszechmogący, Jest jego<br />
świątynią, oraz Baranek”. Objawienie 21,22. Lud Boży ma ten przywilej, że żyje w<br />
bezpośredniej łączności z Ojcem i Synem: „Teraz bowiem widzimy jakby przez zwierciadło<br />
i niby w zagadce”. 1 Koryntian 13,12. Dzisiaj obraz Boży odbija się jak w zwierciadle w<br />
przyrodzie i w sposobie postępowania Boga z ludźmi, ale potem będziemy widzieć Boga<br />
twarzą twarz, bez żadnej zasłony. Będziemy stali przed Nim i oglądali wspaniałość Jego<br />
oblicza. {WB 358.5}<br />
Wszystko, co teraz jest tajemnicą, w niebie stanie się zrozumiałe. Miłość i współczucie,<br />
które Bóg wpoił w serce człowieka, znajdą tam swe prawdziwe i najpiękniejsze<br />
urzeczywistnienie. Nieskalane obcowanie ze świętymi istotami, niczym nie zmącona<br />
przyjaźń ze wspaniałymi aniołami i wiernymi wszystkich wieków, którzy obmyli swe szaty<br />
457
Change language