Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
poniżenia są Jego największą czcią; rany zadane Mu na Golgocie będą po wieczne czasy<br />
świadectwem chwały i Jego mocy. {WB 357.1}<br />
„Lecz ty, wieżo trzody, wzgórze córki Syjonu, do ciebie wróci i przyjdzie panowanie jak<br />
dawniej”. Micheasza 4,8. Nadszedł czas, na który z tęsknotą czekali święci ludzie od dnia,<br />
gdy ognisty miecz wygnał pierwszą parę z raju, czas „odkupienia własności Bożej, ku<br />
uwielbieniu chwały jego”. Efezjan 1,14. Ziemia, którą człowiek na początku otrzymał jako<br />
swoje królestwo, a która dostała się z jego winy w ręce szatana i pozostawała tak długo pod<br />
jego panowaniem, została dzięki wielkiemu planowi zbawienia ponownie mu przywrócona.<br />
Wszystko, co człowiek przez grzech utracił, zostało odzyskane. „Bo tak mówi Pan, (...)<br />
który stworzył ziemię i uczynił ją, utwierdził ją, a nie stworzył, aby była pustkowiem, lecz<br />
na mieszkanie ją stworzył”. Izajasza 45,18. Wypełnił się początkowy zamiar Boży,<br />
powzięty przy stworzeniu ziemi — stała się ona wiecznym mieszkaniem zbawionych.<br />
„Sprawiedliwi posiądą ziemię i zamieszkają w niej na wieki”. Psalmów 37,29. {WB 357.2}<br />
Obawa przed przedstawieniem przyszłego dziedzictwa w niebie zbyt dosłownie i<br />
materialnie, skłoniła wielu teologów do traktowania biblijnych opisów ojczyzny<br />
zbawionych w sposób symboliczny. Jednak Chrystus zapewnił swoich uczniów, że<br />
odchodzi, aby przygotować im miejsce w domu Ojca. Kto przyjmuje nauki Słowa Bożego,<br />
nie będzie w nieświadomości co do ojczyzny w niebie. Apostoł Paweł objaśnia: „Czego oko<br />
nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg<br />
tym, którzy go miłują”. 1 Koryntian 2,9. Język ludzki jest zbyt ubogi, by opisać nagrodę<br />
sprawiedliwych. Pozna ją tylko ten, kto ją zobaczy. Śmiertelny umysł nie potrafi pojąć<br />
wspaniałości raju Bożego. {WB 357.3}<br />
Dziedzictwo zbawionych nazwane jest w Biblii „ojczyzną”. Patrz Hebrajczyków 11,14-<br />
16. Tam niebiański Pasterz prowadzi swą trzodę do żywych wód. Drzewo żywota wydaje<br />
każdego miesiąca owoc, a jego liście podtrzymują zdrowie zbawionych. W raju płyną<br />
wieczne, jasne jak kryształ strumienie, a nad brzegami smukłe drzewa rzucają cień na drogę<br />
odkupionych. Rozległe równiny poprzecinane są pięknymi wzgórzami, a wysokie góry<br />
wznoszą w niebo swe wspaniałe szczyty. Na tych spokojnych równinach, nad brzegami<br />
strumieni żywych wód, Boży lud, który tak długo był pielgrzymem i wędrowcem znajdzie<br />
wreszcie swoją ojczyznę. {WB 357.4}<br />
„I zamieszka mój lud w siedzibie pokoju, w bezpiecznych mieszkaniach i w miejscach<br />
spokojnego odpoczynku”. „I już nie będzie się słyszeć o gwałcie w twojej ziemi ani o<br />
spustoszeniu i zniszczeniu w obrębie twoich granic, lecz nazwiesz swoje mury<br />
zbawieniem, a swoje bramy chwałą”. „Gdy pobudują domy, zamieszkają w nich, gdy<br />
zasadzą winnice, będą spożywać ich plony. Nie będą budować tak, aby ktoś inny mieszkał,<br />
nie będą sadzić tak, aby ktoś inny korzystał z plonów (...) i co zapracowały ich ręce, to będą<br />
spożywać moi wybrani”. Izajasza 32,18; 60,18; 65,21-22. {WB 357.5}<br />
456
Change language