Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
działalności Chrystusa i doprowadzenia ludzkości do głębokiego upadku. Przekonuje się, że<br />
jego piekielne ataki nie zdołały pokonać tych, którzy zaufali Jezusowi. Spoglądając na<br />
swoje królestwo — owoc swej pracy, widzi jedynie nędzę i zniszczenie. Wmówił w<br />
niesprawiedliwych, że miasto Boże będzie można łatwo zdobyć, lecz wie, że to nieprawda.<br />
W wielkim boju z Bogiem odnosił zawsze porażki i wciąż musiał się cofać. Zbyt dobrze zna<br />
majestat i moc Wszechmogącego. {WB 354.6}<br />
Głównym celem arcybuntownika było usprawiedliwienie się i zrzucenie<br />
odpowiedzialności za bunt na rządy Boże. W tym kierunku zwrócił wszystkie siły swego<br />
potężnego umysłu. Do swego celu dążył rozważnie i systematycznie, skłaniając wielu do<br />
zaakceptowania jego poglądów na tak długo toczący się bój. Przez tysiąclecia ten<br />
arcybuntownik stawiał fałsz na miejsce prawdy. Lecz nadszedł czas całkowitego<br />
uśmierzenia buntu szatana i objawienia jego historii oraz charakteru. Podejmując ostateczną<br />
walkę, mającą na celu zdetronizowanie Chrystusa, zgładzenie ludu Bożego i zdobycie<br />
świętego miasta, szatan został całkowicie zdemaskowany. Wszyscy, którzy się z nim<br />
połączyli, widzą kompletną porażkę jego sprawy. Naśladowcy Chrystusa i wierni aniołowie<br />
ujrzeli ogrom ataków szatana przeciw rządom Bożym i jest on teraz przedmiotem ogólnego<br />
wstrętu. {WB 355.1}<br />
Szatan widzi, że jego bunt uczynił go niezdolnym do życia w niebie. Ponieważ cały czas<br />
walczył z Bogiem, czystość, pokoj i jedność nieba byłyby dla niego największą męczarnią.<br />
Umilkły jego skargi na łaskę i sprawiedliwość Boga. Zarzuty, jakie stawiał Jahwe, spadły na<br />
niego. Teraz Lucyfer kłania się Bogu i uznaje słuszność Jego wyroku {WB 355.2}<br />
„Któż by się nie bał ciebie Panie, i nie uwielbiał imienia twego? Bo Ty jedynie jesteś<br />
święty, toteż wszystkie narody przyjdą i oddadzą ci pokłon, ponieważ objawiły się<br />
sprawiedliwe rządy twoje”. Objawienie 15,4. Wszelkie imizarzu ami. kwestie dotyczące<br />
prawdy i błędu zostały całkowicie wyjaśnione. Rezultaty buntu, owoce lekceważenia<br />
przykazań Bożych widoczne są dla wszystkich inteligentnych istot. Cały wszechświat widzi<br />
następstwa panowania szatana, przeciwnego rządom Bożym. Arcybuntownik został<br />
potępiony przez swe własne czyny. Boża mądrość i dobroć obroniły się przed wszelkimi<br />
zarzutami. Nie ma najmniejszej wątpliwości, że każde posunięcie Boga w wielkim boju<br />
czynione było dla wiecznego dobra Jego wiernych i wszystkich stworzonych przez Niego<br />
światów. „Niech dziękują ci, Panie, za wszystkie dzieła twoje, a wierni twoi niech ci<br />
błogosławią!” Psalmów 145,10. Historia grzechu będzie na wieki świadectwem tego, że<br />
szczęście wszystkich istot, które Bóg stworzył, zależy od przestrzegania Jego prawa. Znając<br />
wszystkie fakty dotyczące wielkiego boju cały wszechświat zarówno wierni jak i<br />
zbuntowani — powie jednomyślnie: „Sprawiedliwe są drogi twoje, Królu<br />
narodów”. Objawienie 15,3. {WB 355.3}<br />
453
Change language