Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
postrachem ziemi, który trząsł królestwami? Ziemię obracał w pustynię, grody jej burzył,<br />
swoich jeńców nie wypuszczał na wolność?” Izajasza 14,12-17. {WB 349.7}<br />
Przez sześć tysięcy lat bunt szatana był „postrachem ziemi”. To on „ziemię obracał w<br />
pustynię” a „grody jej burzył”; „swoich jeńców nie wypuszczał na wolność”. Przez sześć<br />
tysięcy lat więził lud Boży i czyniłby to dalej, lecz Chrystus zerwał łańcuchy i uwolnił<br />
uwięzionych. {WB 350.1}<br />
Nawet niezbożni będą w czasie spustoszenia ziemi nieosiągalni dla mocy szatana, a on<br />
wraz ze swymi aniołami zrozumie, jakie są skutki przekleństwa, spowodowanego przez<br />
grzech: „Wszyscy królowie narodów spoczywają w chwale, każdy w swoim grobowcu, a ty<br />
zostałeś wyrzucony ze swego grobu (...) ty nigdy nie złączysz się w grobie, bo zniszczyłeś<br />
swój kraj, wymordowałeś swój lud”. Izajasza 14,18-20. {WB 350.2}<br />
Przez tysiąc lat szatan będzie chodził po ziemi i oglądał skutki swego buntu przeciw<br />
prawu Bożemu. W tym czasie będzie najbardziej cierpiał. Od chwili upadku jego życie,<br />
pełne nieustannej działalności skierowanej przeciwko Bogu, nie dawało mu czasu na<br />
zastanowienie się; lecz teraz, gdy odebrano mu możliwość działania, rozmyśla nad tym, co<br />
zrobił od czasu, gdy zbuntował się przeciwko rządom Bożym. Ze strachem i drżeniem<br />
spogląda w straszną przyszłość, która przyniesie mu karę za złe czyny i wszystkie grzechy,<br />
do których podżegał innych. {WB 350.3}<br />
Dla ludu Bożego uwięzienie szatana będzie powodem wielkiej radości. Prorok Izajasz<br />
mówi: „I stanie się w owym dniu, gdy Pan da ci odpoczynek po twoim znoju i udręce, i po<br />
ciężkiej niewoli, w którą popadłeś, że zanucisz tę szyderczą pieśń o królu babilońskim<br />
[który symbolizuje tu szatana] i powiesz tak: Wykończył się ciemięzca (...). Pan złamał<br />
laskę bezbożnych, berło tyranów. Smagał ludy w złości, chłoszcząc je bez ustanku, tratował<br />
w gniewie ludy, depcząc je bezlitośnie. Cały świat odpoczął, odetchnął i wybuchnął<br />
radosnym okrzykiem”. Izajasza 14,3-7. {WB 350.4}<br />
W trakcie tysiącletniego okresu między pierwszym a drugim zmartwychwstaniem<br />
odbędzie się sąd nad nie pokutującymi grzesznikami. Apostoł Paweł stwierdza, że sąd ten<br />
nastąpi po powtórnym przyjściu Chrystusa: „Przeto nie sądźcie przed czasem, dopóki nie<br />
przyjdzie Pan, który ujawni to, co ukryte w ciemności i objawi zamysły serc”. 1 Koryntian<br />
4,5. Daniel mówi, że gdy przyszedł Sędziwy, „odbył się sąd i prawo zostało przyznane<br />
Świętym Najwyższego”. Daniela 7,22. W tym czasie sprawiedliwi będą rządzić jako<br />
królowie i kapłani Boga. Jan stwierdza: „I widziałem trony i usiedli na nich ci, którym dano<br />
prawo sądu (...) będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc<br />
lat”. Objawienie 20,4.6. W tym czasie według słów apostoła Pawła: „święci świat będą<br />
sądzić”. 1 Koryntian 6,2. Wraz z Chrystusem będą sądzić niezbożnych, porównując ich<br />
czyny z księgą prawa — Biblią, i decydując o losie każdego człowieka na podstawie<br />
446
Change language