Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Duchowni, którzy dla zdobycia przychylności ludzi odrzucili prawdę widzą teraz<br />
charakter i wpływy swoich nauk. Wszechwidzące oko wszędzie ich obserwowało — gdy<br />
wchodzili na ambonę, gdy spotykali się z ludźmi na co dzień. Każdy odruch serca, każde<br />
napisane słowo, każde wymówione zdanie, każdy czyn, który pogrążył ludzi w fałszywej<br />
pewności siebie, był wysianym nasieniem, teraz widzą żniwo siewu w osobach potępionych<br />
grzeszników. {WB 347.7}<br />
Pan mówi: „I leczą ranę córki mojego ludu powierzchownie, mówiąc: Pokój! Choć nie<br />
ma pokoju”. Jeremiasza 8,11. „Ponieważ kłamstwem pozbawiacie otuchy serce<br />
sprawiedliwego, chociaż Ja nie chciałem, aby go pozbawiać otuchy, a wzmacniacie ręce<br />
bezbożnego, aby się nie odwrócił od swojej złej drogi, a życie zachował”. Ezechiela<br />
13,22. {WB 347.8}<br />
„Biada pasterzom, którzy gubią i rozpraszają owce mojego pastwiska (...). Toteż ukarzę<br />
was za złe wasze uczynki”. „Biadajcie, pasterze i krzyczcie, tarzajcie się w popiele,<br />
przewodnicy owiec, gdyż nadeszły dni waszej rzezi (...). I nie będzie ucieczki dla pasterzy<br />
ani ocalenia dla przewodników owiec”. Jeremiasza 23,1-2; 25,34-35. {WB 348.1}<br />
Duchowni i ludzie zdają sobie sprawę, że nie żyli we właściwym stosunku do Boga.<br />
Rozumieją, że sprzeciwiali się Twórcy doskonałego i sprawiedliwego prawa. Lekceważenie<br />
boskich przepisów spowodowało tysiące czynów zła, nienawiści i niesprawiedliwości, aż<br />
ziemia stała się ogromnym polem walki i zepsucia. To wszystko widzą ci, którzy odrzucili<br />
prawdę i pielęgnowali fałsz. Żaden język nie potrafi wyrazić pragnienia, jakie opanuje<br />
nieposłusznych i niewiernych, pragnienia tego, co na zawsze utracili — życia wiecznego.<br />
Ludzie, których świat cenił za ich zdolności, widzą teraz siebie we właściwym świetle.<br />
Rozumieją, co stracili i rzucają się do nóg tym, których wyśmiewali z powodu ich wierności<br />
i przyznają, że Bóg ich umiłował. {WB 348.2}<br />
Ludzie zdają sobie sprawę z tego, że zostali oszukani. Oskarżają się teraz nawzajem o<br />
sprowadzenie do upadku, ale wszyscy najbardziej potępiają duszpasterzy. Niewierni<br />
duchowni mówili o rzeczach przyjemnych, przyczyniając się w ten sposób do tego, że ich<br />
słuchacze zlekceważyli przykazania Boże i prześladowali tych, którzy prawa przestrzegali.<br />
Teraz w rozpaczy przyznają się przed światem do swego zwodniczego dzieła. To wyznanie<br />
napełnia ludzi ogromnym gniewem: „Jesteśmy zgubieni, a wy jesteście powodem naszego<br />
nieszczęścia” — wołają, rzucając się na fałszywych duszpasterzy. Ci, którzy ich najbardziej<br />
podziwiali, teraz najgorszymi słowami ich przeklinają. Te same ręce, które kiedyś<br />
wieńczyły ich wawrzynami, podnoszą się teraz ku ich zgubie. Miecze, których niegdyś<br />
używano do zgładzenia ludu Bożego, teraz są skierowane przeciw najgorszym wrogom<br />
wiernych Bogu. Ziemia pogrążona jest w walce i krwi: „Wrzawa dochodzi aż do krańców<br />
ziemi, gdyż Pan ma spór z narodami, spiera się z wszelkim ciałem, bezbożnych podda pod<br />
miecz”. Jeremiasza 25,31. Przez sześć tysięcy lat trwa wielki bój. Syn Boży i Jego<br />
443
Change language