Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Rozdział 41 — Spustoszona Ziemia<br />
„Gdyż aż do nieba dosięgły grzechy jego i wspomniał Bóg na jego nieprawości (...) do<br />
kielicha, w którym napój mieszał, nalejcie mu podwójną miarę. Ile sam siebie uwielbiał i<br />
rozkoszy zażywał, tyle udręki i boleści mu zadajcie, gdyż mówi w sercu swoim: Siedzę jak<br />
królowa, wdową nie jestem, a żałoby nie zaznam. Dlatego w jednym dniu przyjdą jego<br />
plagi, śmierć i boleść i głód, i spłonie w ogniu; bo mocny jest Pan, Bóg, który go osądził.<br />
Zapłaczą nad nim, i smucić się będą królowie ziemi, którzy z nim wszeteczeństwo uprawiali<br />
i rozkoszy zażywali, gdy ujrzą dym jego pożaru. Z dala stać będą ze strachu przed jego<br />
męką, mówiąc: Biada, biada tobie, miasto wielkie, Babilonie, miasto potężne, gdyż w jednej<br />
godzinie nastał twój sąd”. Objawienie 18,5-10. {WB 347.1}<br />
„A kupcy ziemi”, którzy „wzbogacili się na wielkim jego przepychu”, „z dala stać będą<br />
ze strachu przed jego męką, płacząc i narzekając tymi słowy: «Biada, biada, miasto wielkie,<br />
przyodziane w bisior i purpurę, i w szkarłat, przyozdobione w złoto i drogie kamienie, i<br />
perły, w jednej godzinie zniweczone zostało tak wielkie bogactwo!»” Objawienie 18,3.15-<br />
17. {WB 347.2}<br />
Takie wyroki spadną na Babilon w dzień gniewu Bożego, ponieważ przebrał miarę swej<br />
nieprawości, nadszedł więc czas jego zniszczenia. {WB 347.3}<br />
Gdy głos Boga zakończy niedolę Jego ludu, nastąpi straszliwe przebudzenie tych, którzy<br />
przegrali w walce o życie wieczne. W czasie łaski byli oślepieni przez szatana i<br />
usprawiedliwiali swe grzeszne postępowanie. Bogacze szczycili się swymi bogactwami, ale<br />
zdobywali je przekraczając prawo Boże. Nie karmili głodnych, nie odziewali nagich, nie<br />
postępowali sprawiedliwie ani nie okazywali miłości do bliźniego. Starali się jedynie o<br />
zdobycie chwały u ludzi. Teraz odebrano im wszystko, co uczyniło ich wielkimi, są nadzy i<br />
bezbronni. Ze strachem spoglądają na zagładę swych bożków, które czcili bardziej niż<br />
Boga. Sprzedali swe dusze za ziemskie bogactwa i przyjemności, nie troszcząc się o nabycie<br />
skarbu w niebie. W rezultacie ich życie okazało się porażką, uciechy zamieniły się w<br />
rozpacz, a bogactwa przepadły. Osiągnięcia całego ich życia zostały zniszczone w jednej<br />
chwili. Teraz płaczą nad zrujnowanymi domami i zagubionymi bogactwami. Jednak ich<br />
narzekania umilkną, gdy zaczną się bać zagłady, jaka spotka ich samych. {WB 347.4}<br />
Niezbożni będą żałować nie dlatego, że zlekceważyli Boga i bliźnich, lecz dlatego, że<br />
Bóg zwyciężył. Nie żałują swej niezbożności, lecz boją się jej następstw. Gdyby to było<br />
możliwe, skorzystaliby z każdej okazji, by uniknąć kary. {WB 347.5}<br />
Świat widzi jak ludzie, z których się śmiał, drwił i których chciał zniszczyć, bezpiecznie<br />
przechodzą przez wszelkie burze, zarazy i trzęsienia ziemi. Ten, który dla przestępców<br />
prawa jest pożerającym ogniem, ten dla swego ludu jest ochroną. {WB 347.6}<br />
442
Change language