Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
sprawował władzę cesarską. Rozzuchwalony zwycięstwem papież, chełpił się odtąd, że do<br />
jego obowiązków należy upokarzanie monarchów. {WB 33.2}<br />
Jakże jaskrawa jest różnica między wyniosłą i bezwzględną postawą tego arcykapłana a<br />
pokorą i łagodnością Chrystusa, który puka do drzwi serca i prosi o wstęp, by móc dać<br />
przebaczenie oraz pokój, i który nauczał uczniów: „I ktokolwiek by chciał być między wami<br />
pierwszy; niech będzie sługą waszym”. Mateusza 20,27. {WB 33.3}<br />
Następne stulecia były świadkami dalszego mnożenia się błędnych nauk wywodzących<br />
się z Rzymu. Jeszcze przed powstaniem papiestwa nauki pogańskich filozofów wywierały<br />
duży wpływ na Kościół. Liczni chrześcijanie, pozornie nawróceni, nie tylko sami trwali w<br />
zasadach filozofii pogańskiej, ale narzucali je innym, aby wzmocnić swe wpływy. W ten<br />
sposób do religii chrześcijańskiej wkradły się poważne błędy. Dominującym błędem była<br />
wiara w nieśmiertelność duszy ludzkiej i jej życie po śmierci. W konsekwencji tego<br />
powstała nauka o wiecznych mękach piekielnych. Nauki te stanowiły fundament, na którym<br />
Rzym budował dalsze dogmaty, takie jak wstawiennictwo świętych i kult Marii. {WB 33.4}<br />
Było to przygotowaniem drogi dla dalszych doktrynalnych wymysłów, z których<br />
jednym, pogańskiego pochodzenia, jest nauka o czyśćcu, mająca na celu zastraszenie<br />
małowiernych i zabobonnych.6 Nauka ta głosi istnienie miejsca mąk, gdzie dusze osób nie<br />
zasługujących na wieczne potępienie odbywają pokutę za swe grzechy i mogą być stamtąd<br />
wzięte do nieba, gdy zostaną uwolnione od wszelkiego zła. {WB 33.5}<br />
Inny jeszcze wymysł pozwolił Rzymowi wykorzystywać bojaźń i grzechy swych<br />
poddanych. Była nim nauka o odpustach.7 Wszystkim, którzy wzięliby udział w wojnach<br />
papieskich prowadzonych w celu rozszerzenia jego świeckiej władzy bądź ukarania<br />
nieprzyjaciół czy zniszczenia tych, którzy odważyli się odmówić Rzymowi duchowego<br />
zwierzchnictwa, zapewniono całkowite odpuszczenie grzechów przeszłych, obecnych i<br />
przyszłych oraz uwolnienie od wszelkich kar i mąk, zasądzonych za popełnione<br />
przestępstwa. Uczono też, że można również uwolnić się od grzechów oraz wybawić dusze<br />
zmarłych przyjaciół przez ofiarowanie pieniędzy na Kościół. Dzięki tym naukom Rzym<br />
napełnił swe skarbce, z których mógł czerpać na wystawne, beztroskie i dostatnie życie<br />
rzekomych następców Tego, który nawet nie miał gdzie głowy schronić. {WB 33.6}<br />
Biblijną wieczerzę Pańską zastąpiono wypaczającą jej sens ofiarą mszy<br />
świętej.8 Kapłani podczas tej bezskutecznej ceremonii udawali, że dokonują przemiany<br />
zwykłego chleba i wina na rzeczywiste ciało i krew Chrystusa i z zarozumialstwem<br />
twierdzili, że mają moc tworzenia Boga, Twórcy wszechrzeczy. Pod groźbą śmierci żądano<br />
od wyznawców uznania tych heretyckich nauk obrażających Boga, a tych, którzy się im<br />
sprzeciwiali masowo palono na stosach. — Patrz kardynał Wiseman, The Real Presence of<br />
the Body and Jezus Christ in the Blessed Eucharist, Proved From the Scripture VIII,<br />
3,26. {WB 34.1}<br />
33
Change language