Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
wciągnie w rozmaite trudne i skomplikowane sprawy, aby obciążyć serca troskami<br />
ziemskimi i aby dzień doświadczenia zaskoczył ich jak złodziej w nocy. {WB 333.3}<br />
Ponieważ różne rządy świata chrześcijańskiego wydadzą ustawy przeciwko<br />
zachowującym przykazania Boże, przeto ludzie ci będą wyłączeni spod opieki prawa i<br />
wydani na łup tych, którzy pragną ich zguby. Opuszczą miasta i wsie, chroniąc się małymi<br />
grupkami w najbardziej opustoszałych miejscach. Wielu znajdzie schronienie w górach.<br />
Podobnie jak chrześcijanie z piemonckich dolin, uczynią sobie wysokie góry świątynią i<br />
będą dziękować Bogu za schronienie pośród skał. Ale wielu z różnych narodów i klas —<br />
wielcy i mali, bogaci i ubodzy, czarni i biali — będzie prześladowanych w najokrutniejszy<br />
sposób. Wierni Bogu będą przeżywali okropne dni, uwiązani łańcuchami, w zamknięciu,<br />
skazani na śmierć, niekiedy pozostawieni na pastwę głodu w mrocznych i brudnych<br />
więzieniach. Żadne ludzkie ucho nie usłyszy ich jęków, żadna ręka nie przyjdzie im z<br />
pomocą. {WB 333.4}<br />
Czy w tej trudnej godzinie Bóg zapomni o swych sługach? Czy zapomniał o Noem, gdy<br />
na przedpotopowy świat spadł Jego straszliwy wyrok? Czy zapomniał o Locie, gdy z nieba<br />
zstąpił ogień, aby zniszczyć miasta na równinie? Czy zapomniał o Józefie otoczonym w<br />
Egipcie bałwochwalcami? Czy zapomniał o Eliaszu, gdy Izebel groziła mu losem proroków<br />
Baala? Czy zapomniał o Jeremiaszu zamkniętym w ciemnym więzieniu? Czy zapomniał o<br />
trzech młodzieńcach w piecu ognistym lub o Danielu w lwiej jamie? {WB 333.5}<br />
„A jednak Syjon mówi: Pan mnie opuścił i Wszechmocny zapomniał o mnie. Czy<br />
kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu i nie zlitować się nad dziecięciem<br />
swojego łona? A choćby nawet one zapomniały, jednak Ja ciebie nie zapomnę. Oto na<br />
moich dłoniach wyrysowałem cię”. Izajasza 49,14-16. Pan Zastępów powiedział: „kto was<br />
dotyka, dotyka źrenicy mojego oka”. Zachariasza 2,12. {WB 333.6}<br />
Chociaż wrogowie wtrącą wiernych do więzień, to jednak więzienne mury nie<br />
przeszkodą im w łączności z Bogiem. Ten, który widzi ich słabości i zna wszelkie<br />
doświadczenia, panuje nad wszystkimi ziemskimi mocami; Jego aniołowie odwiedzać będą<br />
dzieci Boże zamknięte w odosobnionych celach i przyniosą im światło oraz pokój niebios.<br />
Więzienie stanie się pałacem, gdyż będą w nim mieszkać ludzie bogaci w wiarę. Ciemne<br />
mury rozjaśnią się niebiańskim światłem, jak wówczas gdy apostoł Paweł i Sylas<br />
znajdowali się w więzieniu w Filippi i o północy modlili się oraz śpiewali pieśni<br />
pochwalne. {WB 334.1}<br />
Tych, którzy uciskają i niszczą lud Boży, w końcu dosięgną wyroki Pana. Wielka<br />
cierpliwość Boga wobec niezbożnych dodaje ludziom odwagi w ich przestępstwach, ale<br />
pomimo zwłoki kara jaka ich spotka, jest pewna i straszna. „Pan powstanie jak na górze<br />
Perazym, jak w dolinie Gibeon się uniesie, aby dokonać swego dzieła — niesamowite to<br />
jego dzieło, aby wykonać swoją pracę — dziwna ta jego praca!” Izajasza 28,21. Dla<br />
425
Change language