Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Osoby zachowujące przykazania Boże oskarża się o powodowanie nieszczęść<br />
nawiedzających naszą planetę, uważa się je za przyczynę kataklizmów, konfliktów, rozlewu<br />
krwi oraz cierpienia, napełniającego ziemię. Moc towarzysząca ostatniemu ostrzeżeniu<br />
rozzłościła niezbożnych, walczą oni ze wszystkimi, którzy przyjęli poselstwo, a szatan<br />
pobudza ich do jeszcze większej nienawiści i prześladowań. {WB 327.5}<br />
Kiedy obecność Boża została ostatecznie odjęta narodowi żydowskiemu, nie wiedzieli o<br />
tym ani kapłani, ani lud. Chociaż Izraelici znajdowali się pod panowaniem szatana i<br />
kierowały nimi najgorsze namiętności, to jednak dalej uważali się za wybrany lud Boży,<br />
Nadal sprawowano służbę w świątyni, nadal składano ofiary na nieczystych ołtarzach i<br />
codziennie błogosławiono lud, który był winien śmierci umiłowanego Syna Bożego i<br />
mordował jego sługi oraz apostołów. Podobnie mieszkańcy ziemi nie będą wiedzieli, kiedy<br />
w niebiańskiej świątyni wypowiedziane zostaną słowa przesądzające los świata. Ludzie,<br />
którym ostatecznie zostanie odebrany Duch Boży, będą nadal kontynuowali swe religijne<br />
obrzędy, a szatańska gorliwość, jakiej książę ciemności udziela swym poddanym w celu<br />
zrealizowania zgubnych planów, nie będzie ustępować gorliwości okazywanej w służbie<br />
Bogu. {WB 328.1}<br />
Ponieważ sobota stała się szczególnym przedmiotem walki w całym chrześcijaństwie, a<br />
Kościół i państwo połączyły się w celu wymuszenia święcenia niedzieli, toteż opór<br />
mniejszości wobec powszechnych przepisów uczyni ją obiektem ogólnej nienawiści.<br />
Nieprzyjaciele będą stale podkreślać, że nie należy tolerować tych niewielu, którzy<br />
sprzeciwiają się zarządzeniom Kościoła i prawom państwa, że lepiej będzie, aby oni zginęli,<br />
niż cały naród miałaby opanować fala zamieszania i bezprawia. Takie same argumenty<br />
wysuwali przed 1900 laty starsi ludu żydowskiego przeciwko Chrystusowi. Kajfasz<br />
powiedział: „Lepiej jest dla nas, by jeden człowiek umarł za lud, niż żeby wszystek ten lud<br />
zginął”. Jana 11,50. Argument ten wydawać się będzie przekonywający i wkrótce<br />
przeciwko wszystkim święcącym sobotę zgodnie z czwartym przykazaniem zostanie<br />
wydane prawo, na mocy którego ludzi tych należy karać śmiercią. Katolicyzm w Europie i<br />
upadły protestantyzm w Ameryce będą w podobny sposób postępować z tymi, którzy<br />
przestrzegają wszystkich przykazań Bożych. Nastaną wówczas dla ludu Bożego czasy<br />
ucisku i boleści, które określone są przez proroka Jeremiasza jako czas utrapienia Jakuba:<br />
„Tak mówi Pan. Słyszeliśmy głos trwogi, strachu i niepokoju (...) oblicze wszystkich<br />
zbladło (...). Biada! Gdyż wielki to ów dzień, żaden do niego niepodobny. Jest to czas<br />
utrapienia dla Jakuba, jednak będzie z niego wybawiony”. Jeremiasza 30,5-7. {WB 328.2}<br />
Noc utrapienia, jaką Jakub przeżył, gdy w modlitwie walczył o wybawienie z ręki<br />
Ezawa (patrz 1 Mojżeszowa 32,24-30), przedstawia doświadczenia ludu Bożego w czasie<br />
ucisku. Z powodu oszustw, które Jakub popełnił w celu zapewnienia sobie<br />
błogosławieństwa ojca, przeznaczonego dla Ezawa, musiał uciekać przed pogróżkami brata,<br />
aby ratować życie. Po długich latach tułaczki, na rozkaz Boży udał się wraz z żonami,<br />
418
Change language