Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Rozdział 38 — Ostatnie Ostrzeżenie<br />
„Potem widziałem innego anioła zstępującego z nieba, który miał wielkie<br />
pełnomocnictwo, i rozjaśniła się ziemia od jego blasku. I zawołał donośnym głosem: Upadł,<br />
upadł Wielki Babilon i stał się siedliskiem demonów i schronieniem wszelkiego ducha<br />
nieczystego i schronieniem wszelkiego ptactwa nieczystego i wstrętnego, (...) I usłyszałem<br />
inny głos z nieba mówiący: Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego<br />
grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające”. Objawienie 18,1-2.4. {WB<br />
322.1}<br />
Powyższe słowa Pisma Świętego wskazują na czas, gdy zostanie powtórnie ogłoszony<br />
upadek Babilonu, który zwiastował drugi anioł z Ap 14,8. Tekst ten wspomina także o<br />
zepsuciu, jakie wkradło się do różnych wspólnot religijnych, wchodzących w skład<br />
Babilonu, od czasu, gdy po raz pierwszy zaczęto głosić to poselstwo w roku 1844. Opisany<br />
jest tutaj tragiczny stan świata religijnego. Za każdym razem, gdy człowiek odrzuca prawdę,<br />
jego umysł staje się ciemniejszy, serce odporniejsze, a w końcu otacza się murem<br />
zuchwalstwa. Lekceważąc Boże ostrzeżenia, ludzie przestępują Dekalog, a w końcu<br />
zaczynają prześladować tych, którzy go przestrzegają. Odnosząc się z pogardą do Słowa<br />
Bożego i Jego ludu znieważają tym samym Jezusa. W miarę jak Kościoły przyjmują nauki<br />
spirytyzmu, znika wszelkie poczucie dobra, a religia staje się tylko zasłoną dla ukrycia<br />
najpodlej szych grzechów. Wiara w spirytystyczne objawienia otwiera drzwi zwodniczym<br />
duchom oraz naukom szatana, w ten sposób w Kościołach przejawia się wpływ złych<br />
aniołów. {WB 322.2}<br />
W proroctwie powiedziane jest o Babilonie: „Gdyż aż do nieba dosięgły grzechy jego i<br />
wspomniał Bóg na jego nieprawości”. Objawienie 18,5. Babilon dopełnił miary swej winy i<br />
zniszczenie szybko go dosięgnie, lecz Bóg ma w nim swój lud i przed wymierzeniem miastu<br />
kary wierni muszą być z niego wyprowadzeni, aby — jak mówi Pismo — „nie byli<br />
uczestnikami jego grzechów i aby nie dotknęły (ich) plagi na niego spadające”. Dlatego też<br />
ruch ten przedstawiony jest symbolicznie w postaci anioła, który przybywa z nieba, oświeca<br />
ziemię swą wspaniałością i mocą oraz donośnym głosem ogłasza grzech Babilonu. Jego<br />
ostrzeżenie zawiera wezwanie: „Wyjdźcie z niego ludu mój!”. To wezwanie wraz z<br />
poselstwem trzeciego anioła jest ostatnim ostrzeżeniem skierowanym do mieszkańców<br />
ziemi. {WB 322.3}<br />
Straszny będzie koniec, do którego zbliża się świat. Ziemskie potęgi połączone w walce<br />
przeciwko przykazaniom Bożym postanowią, że „mali i wielcy, bogaci i ubodzy, wolni i<br />
niewolnicy” będą musieli zastosować się do zwyczajów Kościoła, święcąc fałszywy dzień<br />
odpoczynku. Wszyscy, którzy się sprzeciwią tym postanowieniom, będą karani często<br />
wyrokiem skazującym na śmierć. Z drugiej strony prawo Boże, które nakazuje święcenie<br />
410
Change language