Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
drogowskazy pokazujące, dokąd prowadzi każda z dróg. Jeżeli nie zważa na drogowskaz i<br />
obiera drogę według własnego upodobania, z pewnością znajdzie się na błędnej<br />
drodze. {WB 319.4}<br />
Bóg dał nam swoje Słowo, abyśmy poznali Jego nauki i dowiedzieli się, czego od nas<br />
żąda. Kiedy uczony w Piśmie przyszedł do Jezusa z zapytaniem: „Co mam czynić, aby<br />
dostąpić żywota wiecznego?” — Zbawiciel wskazał mu Pismo Święte, mówiąc: „Co<br />
napisano w zakonie? Jak czytasz?” Nieświadomość nie usprawiedliwia młodych ani starych,<br />
nie uwalnia ich także od kary, jaką pociąga za sobą przekraczanie prawa Bożego, gdyż<br />
mogą poznać prawdziwą treść prawa, jego zasady oraz wymagania. Dobre chęci nie<br />
wystarczają, nie wystarcza też czynienie tego, co ktoś uważa za słuszne lub co<br />
duchowieństwo nazywa dobrym. Tam, gdzie chodzi o zbawienie, każdy samodzielnie musi<br />
studiować Biblię. Mocne przekonanie i ufność, że duchowny wie, co jest prawdą, nie może<br />
stanowić podstawy naszej wiary. Biblia jest mapą, dokładnie wskazującą drogę do nieba i<br />
człowiek nie musi błądzić szukając tej drogi. {WB 319.5}<br />
Pierwszym i najwyższym obowiązkiem każdej rozumnej istoty jest znalezienie w Biblii<br />
odpowiedzi na pytanie, co jest prawdą, a następnie kroczenie w otrzymanym świetle<br />
i zachęcanie innych do badania Słowa Bożego. Powinniśmy codziennie pilnie studiować<br />
Pismo Święte, zastanawiać się nad każdą myślą i porównywać biblijne teksty. Z pomocą<br />
Bożą musimy sami zrozumieć Biblię, gdyż każdy za siebie będzie odpowiadał przed<br />
Bogiem. {WB 319.6}<br />
Prawdy wyraźnie objawione w Biblii zostały zakwestionowane i zniekształcone przez<br />
ludzi, którzy twierdząc, iż posiadają wiedzę i mądrość, jednocześnie uczą, że Pismo Święte<br />
ma mistyczne, duchowe lub alegoryczne znaczenie. Ludzie ci są fałszywymi nauczycielami,<br />
do których Jezus powiedział: „Czy nie dlatego błądzicie, że nie znacie Pism ani mocy<br />
Bożej”. Marka 12,24. Język biblijny powinien być rozumiany w dosłownym jego<br />
brzmieniu, oczywiście z wyjątkiem użytych w Piśmie Świętym symbolów i metafor.<br />
Chrystus dał obietnicę: „Jeśli kto chce pełnić wolę jego, ten pozna, czy ta nauka jest z<br />
Boga”. Jana 7,17. Gdyby ludzie przyjęli Biblię w jej dosłownym znaczeniu i gdyby nie było<br />
fałszywych nauczycieli, którzy wprowadzają zamieszanie, mogłoby być dokonane dzieło,<br />
które ucieszyłoby aniołów, a wiele tysięcy ludzi znajdujących się obecnie w błędzie<br />
przyłączyłoby się do prawdziwej owczarni Chrystusa. {WB 320.1}<br />
Badając Biblię powinniśmy wytężać wszystkie siły ducha i umysłu, aby rozumieć<br />
doniosłe sprawy Boże tak dalece, jak to jest możliwe dla śmiertelnego człowieka, nie<br />
możemy jednak zapominać, że dziecinne poddanie się jest właściwym duchem, jaki<br />
powinien posiadać wierzący. Trudności biblijnych nie można nigdy pokonać używając<br />
metod, jakie stosuje się w naukach filozoficznych. Nie możemy studiować Biblii ufając we<br />
własne siły, jak to ma miejsce w przypadku różnych dyscyplin naukowych, lecz w duchu<br />
406
Change language