Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
zaślepionych wodzów, i jak zostało to zapisane jako napomnienie dla przyszłych<br />
pokoleń. {WB 318.3}<br />
Kościół rzymski przyznał prawo interpretowania Pisma świętego wyłącznie<br />
duchownym. Tym samym odebrał to prawo prostemu ludowi. Chociaż reformacja<br />
umożliwiła wszystkim dostęp do Pisma Świętego, to jednak owa zasada ustalona przez<br />
Kościół rzymski wstrzymuje wielu protestantów od osobistego badania Biblii. Nauczono<br />
ich, że mają przyjmować prawdy biblijne tak, jak je interpretuje Kościół. Tysiące ludzi boją<br />
się przyjąć cokolwiek — chociaż byłoby to jasno objawione w Biblii — co nie zgadzałoby<br />
się z zasadami wiary lub naukami podanymi przez Kościół. {WB 318.4}<br />
Pomimo, że w Biblii znajduje się ostrzeżenie przed fałszywymi nauczycielami, wielu<br />
beztrosko powierza sprawy swego zbawienia ludziom. Wśród chrześcijan znajdują się<br />
tysiące takich, którzy nie potrafią podać innego uzasadnienia swej wiary oprócz tego, że tak<br />
ich nauczyli duszpasterze. Nie zważają na nauki Zbawiciela, pokładając całą ufność w<br />
słowach duchownych. Czy jednak duchowni są nieomylni? Jak można powierzyć im pieczę<br />
nad naszym zbawieniem nie mając potwierdzenia w Słowie Bożym, że są oni prawdziwymi<br />
nosicielami światła? Brak moralnej odwagi potrzebnej do zejścia z utartych dróg tego świata<br />
skłania wielu do naśladowania uczonych ludzi. Ponieważ nie chcą samodzielnie szukać<br />
prawdy, tkwią beznadziejnie zagrzebani w błędach. Widzą, że wiele biblijnych stwierdzeń<br />
dotyczy obecnych czasów, odczuwają moc Ducha Świętego towarzyszącą głoszeniu Pisma<br />
Świętego, a jednak pozwalają by duchowni odwrócili ich od światła ewangelii. Choć<br />
rozsądek i sumienie przekonują ich, to jednak nie odważają się nawet myśleć inaczej, niż<br />
każe duchowny. Własne przekonanie oraz swe wieczne dobro składają w ofierze na ołtarzu<br />
pychy i uprzedzenia wobec innych. {WB 319.1}<br />
Szatan ma wiele sposobów, dzięki którym za pośrednictwem ludzkiego wpływu trzyma<br />
dusze w niewoli, łącząc je jedwabną wstęgą sympatii z nieprzyjaciółmi krzyża Chrystusa.<br />
Rezultat tych więzi uczuciowych — czy to rodzinnych, małżeńskich, czy też towarzyskich<br />
jest zawsze taki sam. Przeciwnicy prawdy starają się opanować sumienie, a osoby<br />
znajdujące się pod ich wpływem nie posiadają dosyć odwagi i samodzielności, by<br />
postępować według własnych przekonań. {WB 319.2}<br />
Prawda i chwała Boża są nierozłączne; jest rzeczą niemożliwą niewłaściwie chwalić<br />
Boga znając nauki Biblii. Wielu twierdzi, że nieważne jest to, w co się wierzy, o ile tylko<br />
prowadzi się pobożne życie. Jednak wiara determinuje nasze postępowanie. Jeśli mamy<br />
dostęp do światła prawdy, lecz nie korzystamy z przywileju czerpania z niego mądrości, to<br />
w rzeczywistości odrzucamy je, wybieramy ciemność zamiast światłości. {WB 319.3}<br />
„Niejedna droga zda się człowiekowi prosta, lecz w końcu prowadzi do<br />
śmierci”. Przypowieści 16,25. Niewiedza nie usprawiedliwia błędu ani grzechu, o ile ma się<br />
możność poznania woli Bożej. Gdy wędrowiec dochodzi do skrzyżowania, znajduje tam<br />
405
Change language