Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
i morzu, w wielkich pożarach, tornadach, wichurach, cyklonach, powodziach i trzęsieniach<br />
ziemi, w różnych miejscach i rozmaitych postaciach. Niszczy dojrzewające zboża, czego<br />
następstwem są głód i nędza. Napełnia powietrze śmiertelną zarazą, pod wpływem której<br />
ginie tysiące ludzi. Nieszczęścia te staną się coraz częstsze i groźniejsze. Zniszczenie<br />
dotknie zarówno ludzi, jak i zwierzęta: „Więdnie i obumiera ziemia (...) marnieją dostojnicy<br />
ludu ziemi. Ziemia jest splugawiona pod swoimi mieszkańcami, gdyż przestąpili prawa,<br />
wykroczyli przeciwko przykazaniom, zerwali odwieczne przymierze”. Izajasza 24,4-<br />
5. {WB 315.2}<br />
Wtedy wielki oszust wmówi ludziom, że to ci, którzy służą Bogu są powodem<br />
nieszczęść. Buntownicy, którzy ściągnęli na siebie niełaskę nieba, obwinią za wszystkie<br />
nieszczęścia tych, których posłuszeństwo wobec prawa Bożego jest stałym wyrzutem dla<br />
przestępców Dekalogu. Zwolennicy szatana będą twierdzić, że ludzie obrażają Boga przez<br />
lekceważenie niedzieli, że grzech ten spowodował nędzę, która nie ustanie, dopóki nie<br />
będzie się rygorystycznie przestrzegać święcenia niedzieli, i że ci, którzy uznają wymagania<br />
czwartego przykazania, tym samym pozbawiając szacunku niedzielę, czynią zamieszanie w<br />
społeczeństwie oraz przeszkadzają ludziom w zdobyciu łaski Bożej i osiągnięciu<br />
doczesnego dorobku. W ten sam sposób i z tych samych powodów powtórzone zostanie<br />
oskarżenie skierowane kiedyś przeciwko słudze Bożemu: „Gdy Achab zobaczył Eliasza,<br />
rzekł Achab do niego: Czy to ty jesteś, sprawco nieszczęść w Izraelu? A on odpowiedział:<br />
Nie ja sprowadziłem nieszczęście na Izraela, lecz ty i ród twojego ojca przez to, że<br />
zaniedbaliście przykazania Pana, a ty poszedłeś za Baalami”. 1 Królewska 18,17-18. Gdy<br />
fałszywe oskarżenie roznieci w ludziach gniew, postąpią oni z posłami Bożymi tak samo,<br />
jak Izrael postąpił z Eliaszem. {WB 315.3}<br />
Czyniący cuda spirytyzm z całą swą mocą wystąpi przeciwko wszystkim, którzy<br />
bardziej słuchają Boga niż ludzi. Duchy te będą mówiły, że Bóg je posłał, aby przekonać o<br />
błędzie tych, którzy odrzucili niedzielę i aby potwierdzić, że prawo państwowe powinno być<br />
uznawane jako prawo Boże. Będą ubolewały nad wielką niezbożnością panującą w świecie i<br />
poprą stanowisko religijnych nauczycieli, którzy stwierdzą, że ten upadek moralności<br />
spowodowany został przez lekceważenie niedzieli. Zapłonie wielki gniew i oburzenie<br />
przeciwko tym, którzy nie będą chcieli przyjąć ich świadectwa. Postępowanie szatana<br />
wobec ludu Bożego w ostatecznej walce podobne będzie do jego działalności na początku<br />
konfliktu w niebie. Tam udawał, że chodzi mu o umocnienie boskich rządów, podczas gdy<br />
potajemnie czynił wszelkie wysiłki w celu zniweczenia tych rządów. O zamiary, które sam<br />
starał się zrealizować, oskarżył wiernych Bogu aniołów. Taką samą chytrością odznacza się<br />
historia Kościoła rzymskiego. Papiestwo twierdziło, że działa w charakterze zastępcy Pana<br />
nieba, gdy tymczasem dążyło do wywyższenia się ponad Boga i do zmiany Jego prawa. Pod<br />
panowaniem Rzymu piętnowano jako przestępców wszystkich tych, którzy okazywali<br />
wierność ewangelii. Głoszono, że uczynili przymierze z szatanem i rzucano na nich<br />
400
Change language