Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
niebiańskie światło. Trzeba jednak pamiętać, że im większe jest to światło, tym większa<br />
staje się ciemność dla tych, którzy zmieniają lub odrzucają Biblię. {WB 305.5}<br />
Studiowanie Pisma Świętego z modlitwą ukazałoby protestantom prawdziwy charakter<br />
papiestwa i wzmogłoby ich czujność. Niestety, wielu sądzi, że są tak mądrzy, iż nie<br />
odczuwają potrzeby szukania z pokorą Boga, aby zrozumieć prawdę. Chociaż chwalą się<br />
swoją wielką wiedzą, nie znają Pisma Świętego, ani jego mocy. Muszą mieć jakiś środek do<br />
uspokojenia swego sumienia i szukają tego, co jest najmniej duchowe i skłaniające do<br />
pokory. Starają się zapomnieć o Bogu, lecz robią to w taki sposób, aby się wydawało, że o<br />
Nim pamiętają. Papiestwo zaspokaja potrzeby tych chrześcijan. Odpowiada ono dwom<br />
grupom ludzi, do których należy większość mieszkańców ziemi — tym, którzy chcą być<br />
zbawieni przez własne zasługi i tym, którzy chcą być zbawieni we własnych grzechach. Tu<br />
leży tajemnica mocy papiestwa. {WB 306.1}<br />
Historia pokazała, że duchowa ciemność sprzyja rozwojowi papiestwa, okaże się jednak,<br />
że tak samo sprzyjający jest czas wielkiego duchowego oświecenia. W ubiegłych wiekach,<br />
kiedy ludzie żyli bez Słowa Bożego i znajomości prawdy, ich oczy były zaślepione i tysiące<br />
wpadało w pułapkę papiestwa, ponieważ nie widzieli zastawionych na siebie sieci. W<br />
dzisiejszych czasach oczy wielu zostały tak oślepione blaskiem spekulacji, błędnie<br />
nazywanych nauką, że i tym razem nie ujrzeli sieci i wpadli w nie, jak gdyby mieli<br />
zawiązane oczy. Bóg pragnie, aby ludzki rozum uważany był za dar Stwórcy oraz by<br />
używano go w służbie prawdy i sprawiedliwości, gdy jednak pielęgnuje się pychę i<br />
wyniosłość, gdy ludzie stawiają swe własne poglądy ponad Słowo Boże, wówczas wiedza<br />
może zdziałać więcej szkody niż nieświadomość. Fałszywe nauki współczesnego świata,<br />
podkopujące wiarę w Biblię, okażą się tak samo pożyteczne w przygotowaniu drogi<br />
papiestwu z jego atrakcyjnymi zwyczajami, jak ukrywanie wiedzy pomogło do jego wzrostu<br />
w średniowieczu. {WB 306.2}<br />
Starania podejmowane w Stanach Zjednoczonych, mające na celu uzyskanie poparcia<br />
państwa dla postanowień i praktyk kościelnych, dowodzą, że protestanci idą w ślady<br />
katolików. Więcej nawet, otwierają papiestwu bramy dla zdobycia w protestanckiej<br />
Ameryce władzy, którą Rzym stracił w Europie. Tym, co dodaje owym staraniom<br />
większego znaczenia jest fakt, że głównym ich celem jest sprawa zaostrzenia nakazu<br />
święcenia niedzieli — zwyczaju zapoczątkowanego w Rzymie, zwyczaju, który według<br />
własnych słów papiestwa jest znakiem jego mocy. Jest to prawdziwy duch papiestwa —<br />
duch dostosowania się do ziemskich zwyczajów, duch respektowania ludzkich tradycji<br />
zamiast przykazań Bożych — który przenika protestanckie Kościoły i doprowadza je do<br />
wywyższania niedzieli, jak już wcześniej uczyniło to papiestwo. {WB 306.3}<br />
Jeżeli czytelnik chce poznać siły, jakie zostaną użyte w mającej wkrótce nastać walce,<br />
powinien się tylko przyjrzeć środkom, które Rzym w przeszłości stosował w tym samym<br />
388
Change language