Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
pogańskie doszły do przekonania, że dla zapewnienia sobie łask Bożych konieczne są ofiary<br />
z ludzi, najstraszniejsze okrucieństwa dokonywane były w rozmaitych formach na cześć<br />
różnych bóstw. {WB 304.1}<br />
Kościół rzymski, który połączył zwyczaje pogańskie z chrześcijańskimi i podobnie jak<br />
poganie zniekształcił charakter Boga, oddał się nie mniej okrutnym praktykom. W czasie,<br />
gdy Rzym posiadał dominującą władzę, używał specjalnych narzędzi tortur, za pomocą<br />
których wymuszał wiarę w swe nauki. Na tych, którzy nie chcieli uznać jego żądań, czekał<br />
płonący stos. Rzezie były tak częste, że liczbę ich ofiar objawi dopiero dzień sądu.<br />
Dostojnicy kościelni wymyślali pod kierownictwem szatana, swego mistrza, sposoby<br />
zabijania ludzi, które powodowały największe męczarnie, a jednak nie uśmiercały ofiary.<br />
Torturowano do granic ludzkiej wytrzymałości, aż w końcu opuszczały siły, a cierpiący<br />
witał śmierć jako najsłodsze wybawienie. Taki był los przeciwników Rzymu. {WB 304.2}<br />
Z kolei dla swoich zwolenników posiadał środki pobożności w postaci biczowania,<br />
postów oraz cielesnego umartwiania się w każdy możliwy sposób. Aby zapewnić sobie<br />
laskę z nieba przestępowano prawo Boże przez pogwałcenie praw natury. Uczono ludzi<br />
nieprzestrzegania norm, które Bóg ustanowił w celu błogosławienia i udogodnienia<br />
ziemskiego życia człowieka. Na cmentarzach spoczywają tysiące ofiar, które przez całe swe<br />
życie na próżno starały się ujarzmić naturalne skłonności oraz stłumić wszelkie myśli i<br />
uczucia sympatii do bliźnich jako obrażające Boga. {WB 304.3}<br />
Chcąc zrozumieć potworne okrucieństwo, jakie popełniał szatan przez setki lat i to nie<br />
na tych, którzy o Bogu nigdy nie słyszeli, lecz właśnie na chrześcijanach, powinniśmy<br />
studiować historię papiestwa. Przez ten potężny system zwiedzenia książę zła realizuje swój<br />
cel oczerniania Boga i unieszczęśliwiania ludzkości. Gdy dostrzeżemy, jak udaje mu się<br />
maskować swe dzieło i wykonywać je za pośrednictwem przywódców religijnych, wówczas<br />
lepiej zrozumiemy, dlaczego tak strasznie nienawidzą Biblii. Kiedy czytamy tę Księgę,<br />
objawia nam się miłość i miłosierdzie Boże, dochodzimy do wniosku, że Bóg nie nakłada na<br />
człowieka żadnych ciężkich brzemion. Wszystko, czego żąda, to skruszone i pokutujące<br />
serce, pokora oraz posłuszeństwo. {WB 304.4}<br />
Chrystus nie nakazywał, aby niewiasty i mężczyźni zamykali się w klasztorach, by tam<br />
przygotować się na wejście do nieba. Nigdy nie uczył, że należy tłumić w sobie miłość i<br />
współczucie. Serce Zbawiciela przepełnione było miłością. Im bardziej człowiek zbliża się<br />
do moralnej doskonałości, tym większa jest jego wrażliwość, tym dokładniej rozróżnia<br />
grzech i tym głębsze posiada współczucie dla cierpiących. Papież uważa się za zastępcę<br />
Chrystusa, lecz jak wygląda jego charakter w świetle charakteru Chrystusa? Czy<br />
Jezus kiedykolwiek wtrącał ludzi do więzienia lub kazał wieszać ich na szubienicy,<br />
ponieważ nie oddawali Mu czci jako Królowi nieba? Czy słyszano, aby skazywał na śmierć<br />
tych, którzy Go nie przyjęli? Kiedy mieszkańcy samarytańskiej wioski nie uszanowali Go,<br />
386
Change language