Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Rozdział 35 — Wolność Sumienia<br />
Dziś protestanci o wiele przychylniej odnoszą się do katolicyzmu, niż dawniej. W<br />
krajach, w których katolicyzm nie jest dominującą religią, a zwolennicy papieża podejmują<br />
pojednawcze kroki w celu zdobycia wpływu, zauważyć można coraz większą obojętność w<br />
stosunku do nauk dzielących Kościoły protestanckie od Kościoła rzymskiego. Coraz<br />
bardziej popularny staje się pogląd, że nie ma tak wielkiej rozbieżności w najważniejszych<br />
punktach, jak poprzednio sądzono, i że niewielkie ustępstwa ze strony zreformowanych<br />
Kościołów doprowadzą do polepszenia stosunków z Rzymem. Był czas, gdy protestanci<br />
wysoko cenili wolność sumienia, którą tak drogo kupili. Ostrzegali swe dzieci przed<br />
zwiedzeniami Rzymu i byli przekonani, że dążenie do pogodzenia się z papiestwem jest<br />
równoznaczne z niewiernością wobec Boga. {WB 301.1}<br />
Obrońcy katolicyzmu twierdzą, że ich Kościół został oczerniony i że protestanci<br />
przytakują tym bezpodstawnym oskarżeniom. Wielu uważa, że niesłusznie osądza się<br />
dzisiejszy Kościół na podstawie okrucieństwa i niesprawiedliwości, które cechowały jego<br />
panowanie w średniowieczu. Sytuację tę tłumaczy się surowością ówczesnych czasów<br />
twierdząc, że wpływ nowoczesnej cywilizacji zmienił niewłaściwy stan rzeczy. Czyż ludzie<br />
ci zapomnieli o pretensjach do nieomylności, jakie rościła sobie ta dumna moc przez szereg<br />
wieków? Dzisiejszy Kościół daleki jest od zrezygnowania z nich, przeciwnie, z większą<br />
nawet stanowczością nadal je podtrzymuje. Rzym twierdzi, że nigdy nie zbłądził i zgodnie z<br />
Biblią — nie zbłądzi, jak więc może zaprzeć się zasad, którymi kierował się w ubiegłych<br />
wiekach? {WB 301.2}<br />
Kościół papieski nigdy nie wyrzeknie się swych pretensji do nieomylności. Wszystko,<br />
co uczynił prześladując tych, którzy odrzucili jego nauki, uznaje za dobre i czy nie<br />
powtórzyłby tych samych czynów, gdyby się do tego nadarzyła sposobność? Niech ludzie<br />
tylko usuną ograniczenia nałożone przez prawo świeckie i pozwolą Rzymowi odzyskać jego<br />
pierwotną potęgę, a natychmiast okaże swe prawdziwe oblicze tyrana i prześladowcy.<br />
Znany publicysta i teolog Josiah Strong pisze o stanowisku katolickiego duchowieństwa w<br />
kwestii wolności sumienia oraz o niebezpieczeństwach, jakie grożą Stanom Zjednoczonym<br />
w razie zdobycia przez papiestwo władzy. {WB 301.3}<br />
„Wielu ludzi w Stanach Zjednoczonych traktuje obawy przed katolicyzmem jako<br />
fanatyzm i dziecinadę. Nie widzą oni w charakterze i postawie Rzymu nic takiego, co<br />
byłoby przeciwne kierunkom wolnościowym i nie dostrzegają w jego rozwoju żadnego<br />
złowieszczego znaku. Porównajmy więc najpierw niektóre zasady ustroju państwowego<br />
Stanów Zjednoczonych z zasadami Kościoła rzymskokatolickiego”. {WB 301.4}<br />
382
Change language