Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ogniem. Pragnęliby uciec z tego świętego miejsca. Woleliby zginąć, aby się ukryć przed<br />
obliczem Tego, który umarł dla ich odkupienia. Przyszły los niezbożnych jest ich własnym<br />
wyborem. Wyłączenie z nieba jest dobrowolnym aktem z ich strony, a ze strony Boga<br />
dowodem sprawiedliwości i miłosierdzia. {WB 290.1}<br />
Podobnie jak wody potopu, tak płomienie wielkiego dnia sądu dokonają boskiego<br />
wyroku nad niezbożnymi. Nie poddali się Bożej władzy, pielęgnowali ducha buntu, a gdy<br />
życie dobiegło końca, za późno już zmieniać kierunek myśli, za późno wracać od<br />
przestępstwa do posłuszeństwa, od nienawiści do miłości. {WB 290.2}<br />
Oszczędziwszy życie Kaina, mordercy Abla, Bóg dał światu przykład, jaki byłby<br />
rezultat, gdyby pozwolono grzesznikowi żyć i trwać w czynieniu nieprawości. Pod<br />
wpływem przykładu Kaina mnóstwo jego potomków zaczęło grzeszyć, aż doszło do stanu, o<br />
którym Bóg powiedział: „Wielka jest złość człowieka na ziemi i wszelkie jego myśli oraz<br />
dążenia jego serca są ustawicznie złe. (...) Ale ziemia była skażona w oczach Boga i pełna<br />
nieprawości”. 1 Mojżeszowa 6,5.11. {WB 290.3}<br />
Z miłosierdzia dla świata Bóg zgładził jego niezbożnych mieszkańców żyjących za<br />
czasów Noego. Z miłosierdzia także zniszczył grzesznych mieszkańców Sodomy. Dzięki<br />
zwodniczej działalności szatana czyniciele nieprawości zyskują sympatię oraz podziw i w<br />
ten sposób ustawicznie prowadzą innych do buntu. Tak było za czasów Kaina i Noego, za<br />
dni Abrahama i Lota. Tak też jest w naszych czasach. Ostateczne zniszczenie ludzi<br />
odrzucających łaskę Bożą będzie dowodem Jego miłosierdzia dla wszechświata. {WB<br />
290.4}<br />
„Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w<br />
Chrystusie Jezusie, Panu naszym”. Rzymian 6,23. Życie wieczne jest dziedzictwem<br />
sprawiedliwych, natomiast śmierć jest udziałem niezbożnych. Mojżesz oświadczył<br />
Izraelowi: „Kładę dziś przed tobą życie i dobro oraz śmierć i zło”. 5 Mojżeszowa 30,15.<br />
Śmierć, o której mowa w tym tekście, nie jest śmiercią, którą ogłoszono nad Adamem,<br />
ponieważ wszyscy ludzie ponoszą karę za jego przestępstwo. Jest to „druga śmierć”<br />
(Objawienie 20,6.14) — przeciwieństwo życia wiecznego. {WB 290.5}<br />
W następstwie grzechu Adama śmierć zaciążyła na całym rodzaju ludzkim. Wszyscy<br />
jednakowo schodzą do grobu, lecz dzięki Bożemu planowi zbawienia wszyscy będą<br />
wyprowadzeni ze swych grobów: „Nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i<br />
niesprawiedliwych” (Dzieje Apostolskie 24,15); „Albowiem jak w Adamie wszyscy<br />
umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni”. 1 Koryntian 15,22. Istnieje<br />
jednak różnica między tymi dwiema grupami ludzi, które powstaną: „Wszyscy w grobach<br />
usłyszą głos jego, i wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia, a inni, którzy źle<br />
czynili, by powstać na sąd”. Jana 5,28-29. Ci, których „uznano za godnych”<br />
zmartwychwstania do życia, są „błogosławieni i święci”, „nad nimi druga śmierć nie ma<br />
368
Change language