Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
serce pękło i ziemskie życie skończyło się. Cała ta ofiara potrzebna była po to, aby<br />
grzesznicy mogli otrzymać zbawienie. W żaden inny sposób nie mógł człowiek uniknąć<br />
kary za grzech, tj. śmierci wiecznej. Każdy, kto nie chce przyjąć pojednania z Bogiem<br />
uzyskanego za taką cenę, musi sam ponieść winę i karę za swoje przestępstwa. {WB 288.5}<br />
Rozważmy teraz, czego Biblia uczy na temat niezbożnych i niepokutujących, których<br />
uniwersaliści umieszczają w niebie jako świętych i szczęśliwych aniołów.* {WB 289.1}<br />
„Ja pragnącemu dam za darmo ze źródła wody żywota”. Objawienie 21,6. Obietnica ta<br />
dotyczy tylko tych, którzy pragną. Tylko ci, którzy odczuwają potrzebę wody życia i<br />
szukają jej kosztem utraty wszystkich innych rzeczy, zaspokoją swe pragnienie: „Zwycięzca<br />
odziedziczy to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem”. Objawienie 21,7.<br />
Również i tu określony jest warunek — aby odziedziczyć wszystko, musimy odeprzeć i<br />
zwyciężyć grzech. {WB 289.2}<br />
Pan oświadcza przez proroka Izajasza: „Szczęśliwy sprawiedliwy, gdyż dobrze mu się<br />
powiedzie (...). Biada bezbożnemu, źle mu się powiedzie, bo mu według uczynków jego rąk<br />
odpłacą!” Izajasza 3,10-11. Mędrzec Salomon mówi: „(...) grzesznik postępuje źle i mimo<br />
to długo żyje. Ja jednak wiem, że dobrze powodzić się będzie tym, którzy się boją Boga,<br />
tym, którzy się boją jego oblicza. Ale bezbożnemu nie będzie się dobrze<br />
powodziło”. Kaznodziei 8,13-14. Apostoł Paweł oświadczył, że grzesznik sam gromadzi<br />
sobie „gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga, który odda każdemu<br />
według uczynków jego (...). Tak, utrapienie i ucisk spadnie na duszę każdego człowieka,<br />
który popełnia złe”. Rzymian 2,5-6.9. {WB 289.3}<br />
„Żaden rozpustnik albo nieczysty, lub chciwiec, to znaczy bałwochwalca, nie ma udziału<br />
w Królestwie Chrystusowym i Bożym”. Efezjan 5,5. „Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do<br />
uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana”. Hebrajczyków 12,14. „Błogosławieni, którzy<br />
czynią przykazania jego, aby mieli prawo do drzewa żywota, i aby weszli bramami do<br />
miasta. A na dworze będą psy, i czarownicy, i wszetecznicy, i mężobójcy, i bałwochwalcy, i<br />
każdy, który miłuje i czyni kłamstwo”. Objawienie 22,14-15. {WB 289.4}<br />
Bóg oznajmił człowiekowi swój charakter i swój sposób postępowania z grzechem.<br />
Mojżesz powiedział o Nim: „Panie, Panie, Boże miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu,<br />
bogaty w łaskę i wierność, zachowujący łaskę dla tysięcy, odpuszczający winę, występek i<br />
grzech, nie pozostawiający w żadnym razie bez kary” (2 Mojżeszowa 34,6-7); „ale<br />
wszystkich bezbożnych wytraci”; „lecz przestępcy pospołu poginą, a niezbożnicy na ostatek<br />
wykorzenieni będą”. Psalmów 145,20; 37,38. Bóg użyje potęgi i autorytetu swej władzy,<br />
aby stłumić bunt, jednak wszelkie przejawy karzącej sprawiedliwości będą zgodne z<br />
charakterem Boga, który jest miłosierny, cierpliwy i dobrotliwy. {WB 289.5}<br />
366
Change language