Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ponieważ niepokutującym grzesznikom często powodzi się dobrze, a pobożny i dobry cierpi<br />
z ich powodu. Jak sprawiedliwy i miłosierny Bóg, którego moc nie zna granic, może<br />
tolerować taką niesprawiedliwość? — pytają. Jest to pytanie nie na miejscu. Bóg dał nam<br />
dostatecznie wiele dowodów swej miłości i nie wolno nam wątpić w Jego dobroć tylko<br />
dlatego, że nie możemy zrozumieć Jego dróg. Chrystus przewidział, że uczniowie będą<br />
wątpić w dniach doświadczenia i ciemności, więc powiedział im: „Nie jest sługa większy<br />
nad pana swego. Jeśli mnie prześladowali i was prześladować będą”. Jana 15,20. Jezus<br />
cierpiał za nas więcej, niż którykolwiek z Jego naśladowców mógłby znieść. Kto powołany<br />
jest, aby cierpieć i umrzeć męczeńską śmiercią, wstępuje tylko w ślady Syna Bożego. {WB<br />
28.1}<br />
„Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy”. 2 Piotra 3,9. Nie opuszcza, ani nie<br />
zaniedbuje swoich dzieci, ale pozwala grzesznym objawić ich prawdziwy charakter, aby<br />
nikt, kto chce czynić wolę Bożą, nie był przez nich zwiedziony. Dopuszcza, by sprawiedliwi<br />
przechodzili ogień doświadczeń, który ich oczyszcza, aby własnym przykładem przekonali<br />
innych o prawdziwości swej wiary i pobożności, by ich wierność w pielgrzymowaniu<br />
osądziła grzesznych i niewierzących. {WB 28.2}<br />
Bóg przyzwala, żeby ludziom złym powodziło się dobrze, aby objawili swą wrogość<br />
wobec Niego, a kiedy już dopełni się miara ich nieprawości, aby wszyscy mogli się<br />
przekonać, że Pan jest łaskawy i sprawiedliwy, gdy skarze ich na wieczną zagładę. Zbliża<br />
się dzień pomsty, a wówczas wszyscy przestępujący prawo Boże i uciskający<br />
sprawiedliwych otrzymają zapłatę za swe czyny w takim stopniu, jak gdyby dopuścili się<br />
ich na osobie Chrystusa. {WB 28.3}<br />
Jest pewna ważna kwestia, na którą Kościoły w naszych czasach powinny zwrócić<br />
uwagę. Apostoł Paweł mówi, że „wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie,<br />
prześladowanie znosić będą”. 2 Tymoteusza 3,12. Dlaczego więc nie ma obecnie<br />
prześladowań? Jedyną odpowiedzią jest ta, że wiele Kościołów dostosowało się do<br />
świeckich wzorców postępowania i nie wzbudzają żadnych sprzeciwów. Rzeczywiście,<br />
religia współczesnych Kościołów nie ma czystego i świętego charakteru, którym odznaczała<br />
się wiara chrześcijańska za dni Chrystusa i apostołów. Ponieważ wielkie prawdy Słowa<br />
Bożego traktuje się obojętnie i tak mało jest w Kościele prawdziwej pobożności, rzekome<br />
chrześcijaństwo cieszy się uznaniem świata. Jednak gdy nastanie odrodzenie wiary i mocy<br />
na wzór wczesnego chrześcijaństwa, obudzi się duch nienawiści, a stosy prześladowań<br />
zapłoną na nowo. {WB 28.4}<br />
25
Change language