Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
zrozumieć te prawdy. Bóg dostarczył ludziom mocnego gruntu, na którym mogą oprzeć swą<br />
wiarę. {WB 281.5}<br />
Jednak ograniczony rozum ludzki nie wystarcza do zupełnego zrozumienia planów i<br />
zamiarów Nieskończonego. Nigdy nie zrozumiemy Boga przez dociekania. Nie wolno nam<br />
zarozumiałą ręką uchylać zasłony okrywającej boski majestat. Apostoł Paweł woła: „Jakże<br />
niezbadane są wyroki jego i niewyśledzone drogi jego?” Rzymian 11,33. Możemy<br />
zrozumieć motywy i postępowanie Boga wobec nas tak dalece, aby dostrzec w nim<br />
nieograniczoną miłość i miłosierdzie połączone z nieskończoną mocą. Nasz Ojciec w niebie<br />
wydaje mądre i sprawiedliwe wyroki, nie powinniśmy więc narzekać ani wątpić, lecz<br />
poddać się im z uniźonością pełną czci. Bóg objawi nam ze swej mądrości tyle, ile<br />
potrzebujemy dla naszego dobra, potem musimy już zaufać Jego wszechpotężnej ręce i<br />
sercu pełnemu miłości. {WB 281.6}<br />
Choć Bóg daje nam dostateczne dowody, abyśmy mogli wierzyć, nie usuwa jednak<br />
wszystkiego, co mogłoby służyć usprawiedliwieniu niedowiarstwa. Kto szuka oparcia dla<br />
swoich zarzutów, ten zawsze je znajdzie. Kto nie chce przyjąć Słowa Bożego i postępować<br />
według niego, zanim nie usunie wszelkich wątpliwości, ten nigdy nie osiągnie<br />
światłości. {WB 282.1}<br />
Nieufność wobec Stwórcy jest naturalnym wynikiem nieodrodzenia serca, żyjącego w<br />
nieprzyjaźni z Bogiem. Duch Święty daje wiarę, ale może się ona tylko wtedy potęgować,<br />
kiedy się ją pielęgnuje. Nikt nie może wzmocnić swej wiary bez zdecydowanych wysiłków.<br />
Niewiara wzrasta, jeśli się ją podsyca; jeżeli ludzie, zamiast koncentrować się na dowodach,<br />
jakie Bóg podał na potwierdzenie wiary, pozwalają sobie wątpić i krytykować, wówczas ich<br />
wątpliwości będą stale wzrastać i utwierdzać się. {WB 282.2}<br />
Ci, którzy wątpią w obietnice Boże i nie ufają zapewnieniom Jego łaski, znieważają<br />
Boga, a przez swój wpływ oddalają innych od Chrystusa, zamiast ich do Niego<br />
przyprowadzić. Są jak nieurodzajne drzewa, które daleko i szeroko rozpościerają swe czarne<br />
gałęzie i kradną światło słoneczne innym roślinom, więdnącym i umierającym w chłodnym<br />
cieniu. Ich dzieło życia zawsze będzie świadczyć przeciwko nim. Sieją nasiona zwątpienia i<br />
sceptycyzmu, które na pewno przyniosą złe owoce. {WB 282.3}<br />
Dla osób pragnących pozbyć się wątpliwości jest tylko jedna droga, jaką muszą się udać.<br />
Zamiast kwestionować i krytykować to, czego nie rozumieją, powinni kierować się<br />
otrzymanym już światłem, a wówczas otrzymają go jeszcze więcej. Powinni spełniać każdy<br />
obowiązek, który dobrze zrozumieli, a wtedy będą zdolni zrozumieć i wykonać te zadania,<br />
co do których mają jeszcze wątpliwości. {WB 282.4}<br />
Szatan potrafi wymyślić fałszerstwa tak podobne do prawdy, że zwodzą one tych, którzy<br />
pragną być zwiedzeni i chcą uniknąć ofiar oraz samozaparcia, wymaganych przez prawdę,<br />
357
Change language