Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Rozdział 32 — Sidła Szatana<br />
Wielki bój między Chrystusem a szatanem, trwający już prawie sześć tysięcy lat,<br />
wkrótce ma się skończyć, z tego powodu szatan podwaja swoje wysiłki, aby zniszczyć<br />
dzieło prowadzone przez Chrystusa w celu zbawienia człowieka, a tego uwięzić w swych<br />
sidłach. Celem, do którego szatan dąży, jest utrzymanie ludzi w ciemności i w<br />
niepokutującym stanie aż do czasu, kiedy skończy się pośrednicza służba Jezusa i nie będzie<br />
już ofiary za grzech. {WB 277.1}<br />
Kiedy ludzie nie usiłują sprzeciwiać się jego mocy, gdy w Kościele i w świecie panuje<br />
obojętność, wówczas szatan jest zadowolony, gdyż nie musi się obawiać, że straci tych,<br />
którzy są niewolnikami jego woli. Ale gdy pojawia się gdzieś zainteresowanie sprawami<br />
wieczności, a ludzie pytają: „Co mam czynić, aby być zbawionym?”, wzmaga swą czujność<br />
i stara się swą mocą sprzeciwić sile Chrystusa oraz przeciwdziałać wpływowi Ducha<br />
Świętego. {WB 277.2}<br />
Pismo Święte sprawozdaje, że gdy pewnego razu aniołowie przyszli przed oblicze Boga,<br />
szatan przybył razem z nimi (patrz Joba 1,6), ale nie po to, by pokłonić się wiecznemu<br />
Królowi, zjawił się tam, aby złośliwie oskarżyć sprawiedliwych. W tym samym celu obecny<br />
jest zawsze tam, gdzie ludzie zbierają się, by wielbić Boga. Ukryty dla ludzkiego oka działa<br />
pilnie, aby opanować myśli modlących się; jak przebiegły wódz układa swe plany napaści.<br />
Gdy widzi, że posłowie Boży studiują Pismo Święte, zapoznaje się z tematem, który<br />
zamierzają przedstawić słuchaczom, a następnie używa całej swej chytrości i przewrotności,<br />
aby tak ułożyć okoliczności, by poselstwo nie dotarło do tych, których chce zwieść właśnie<br />
w tej kwestii. Osoby najbardziej potrzebujące ostrzeżenia, zawikła w sprawy nie cierpiące<br />
zwłoki i wymagające ich obecności lub w jakikolwiek inny sposób przeszkodzi im w<br />
wysłuchaniu Słowa Bożego, które mogłoby się stać dla nich wonią ku życiu<br />
wiecznemu. {WB 277.3}<br />
Szatan widzi także sługi Boże zaniepokojone ciemnością duchową, jaka spowija ludzi,<br />
słyszy ich gorliwe modlitwy o łaskę i moc, aby zdołali przełamać barierę obojętności,<br />
beztroski i lenistwa. Ze zdwojoną gorliwoscią używa wtedy swych podstępów, skłania ludzi<br />
do pobłażania apetytowi lub zaspokajania innych pożądliwości i w ten sposób paraliżuje ich<br />
wrażliwość tak, że nie przez niego pokonani. słyszą tego, co jest im bardzo potrzebne. {WB<br />
277.4}<br />
Szatan dobrze wie, że ci których skłoni do zaniedbania modlitwy i studiowania Pisma<br />
Świętego, zostaną przez niego pokonani. Dlatego stosuje najrozmaitsze sposoby<br />
opanowania umysłu człowieka. Zawsze istniała grupa ludzi, którzy uważali się za<br />
pobożnych, ale zamiast wzrastać w poznaniu prawdy, uczynili swą religię stałym<br />
351
Change language