Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
zbawienia człowieka. Wśród chrześcijan, a nawet wśród duchownych, mało się mówi o<br />
szatanie, chyba że przypadkowo podczas kazania. Przeoczają oni dowody jego ciągłej<br />
aktywności i zwycięstw, lekceważą liczne przestrogi o jego chytrości, a nawet wydaje się,<br />
że nie wierzą w ogóle w jego istnienie. {WB 270.2}<br />
Podczas gdy ludzie nie są świadomi posunięć szatana, ten czujny wróg ustawicznie<br />
depcze im po piętach. Jest obecny w naszych mieszkaniach, na każdej ulicy naszych miast,<br />
w kościołach, na zgromadzeniach, wywołuje tam zamęt oszukując, zwodząc i rujnując serca<br />
i ciała mężczyzn, kobiet oraz dzieci, rozbija rodziny, wzbudza nienawiść, nakłania do<br />
kłótni, buntów i morderstw. A świat chrześcijański uważa, że te rzeczy pochodzą od Boga i<br />
muszą istnieć. {WB 270.3}<br />
Szatan ciągle usiłuje pokonać lud Boży przez burzenie barier, które dzielą go od<br />
grzesznego świata. Starożytny Izrael dał się zwieść do grzechu przez to, że związał się<br />
zabronioną przez Boga przyjaźnią z poganami. W podobny sposób ulega zwiedzeniu<br />
dzisiejszy duchowy Izrael: „Bóg świata tego zaślepił umysły niewierzących, aby im nie<br />
świeciło światło ewangelii o chwale Chrystusa, który jest obrazem Boga”. 2 Koryntian 4,4.<br />
Wszyscy, którzy nie są zdecydowanymi naśladowcami Chrystusa, są sługami szatana. W<br />
nieodrodzonym sercu kryją miłość do grzechu oraz skłonność do pielęgnowania i<br />
usprawiedliwiania go. W odnowionym sercu istnieje natomiast nienawiść do grzechu i<br />
zdecydowane przeciwstawienie się mu. Gdy chrześcijanie przebywają w towarzystwie<br />
niezbożnych i niewierzących, wystawiają się na pokusy. Szatan ukradkiem zaciąga na ich<br />
oczy zwodniczą zasłonę. Nie dostrzegają, że takie towarzystwo przyniesie im duchową<br />
szkodę. W miarę jak upodabniają się do świata pod względem charakteru, słów i czynów,<br />
stają się coraz bardziej zaślepieni. {WB 271.1}<br />
Dostosowanie się do grzesznych zwyczajów zawsze zbliża Kościół do świata, nigdy<br />
natomiast nie przybliża świata do Chrystusa. Gdy chrześcijanin zaprzyjaźnia się z<br />
grzechem, staje się on dla niego coraz mniej odrażający. Kto wybiera towarzystwo sług<br />
szatana, ten wkrótce przestanie się obawiać jego wpływu. Jeśli spełniając swe obowiązki,<br />
staniemy wobec ciężkiej próby, podobnie jak Daniel na dworze królewskim, to bądźmy<br />
pewni, że Bóg nas ochroni, ale jeżeli sami wystawiamy się na pokuszenie, prędzej czy<br />
później ulegniemy mu. {WB 271.2}<br />
Kusiciel często najskuteczniej działa przez tych, którzy wydają się nie mieć z nim nic<br />
wspólnego. Posiadacze talentów i wykształcenia są podziwiani i czczeni, jak gdyby te<br />
rzeczy mogły zastąpić brak bojaźni Bożej lub upoważniały człowieka do względów u Boga.<br />
Kultura osobista i zdolności same w sobie są darem Bożym, ale jeśli zastępują prawdziwą<br />
pobożność, jeżeli zamiast przyprowadzać człowieka do Boga, odprowadzają go od Niego, to<br />
stają się wtedy przekleństwem i sidłami. Panuje powszechne przekonanie, że wszystko, co<br />
uprzejme i łagodne, musi w pewnym stopniu należeć do Chrystusa. Jest to największa<br />
343
Change language