Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
sprawiedliwości. Bóg żąda od wszystkich swych stworzeń służby miłości — czci<br />
wypływającej z rozumnej oceny Jego charakteru. Nie zadawala się przymusowym<br />
poddaństwem, dlatego też zapewnił wszystkim wolną wolę, by mogli Mu służyć<br />
dobrowolnie. {WB 262.4}<br />
Znalazł się jednak ktoś, kto postanowił nadużyć tej wolności. Grzech zapoczątkował ten,<br />
który po Chrystusie miał najwięcej szacunku u Boga, który posiadał najwyższą władzę i<br />
chwałę wśród mieszkańców nieba. Przed swym upadkiem Lucyfer był pierwszym wśród<br />
cherubinów, był święty i nieskalany. „Tak mówi Wszechmogący Pan. Ty, który byłeś<br />
odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna, byłeś w Edenie, ogrodzie<br />
Bożym, okryciem twoim były wszelkie drogie kamienie (...). Obok cheruba, który bronił<br />
wstępu, postawiłem cię; byłeś na świętej górze Bożej, przechadzałeś się pośród kamieni<br />
ognistych. Nienagannym byłeś w postępowaniu swoim od dnia, gdy zostałeś stworzony, aż<br />
dotąd, gdy odkryto u ciebie niegodziwość”. Ezechiela 28,12-15. Lucyfer mógł trwać w łasce<br />
Bożej, miłowany i szanowany przez wszystkich aniołów, używając swych szlachetnych sił<br />
dla błogosławieństwa innych i dla chwały Stwórcy. Ale, jak powiedział prorok: „Twoje<br />
serce było wyniosłe z powodu twojej piękności. Zniweczyłeś swoją mądrość skutkiem<br />
swojej świetności”. Ezechiela 28,17. Stopniowo Lucyfer zaczął ulegać chęci wywyższenia<br />
się: „Uważałeś swoje zamysły za zamysły Boże!” Ezechiela 28,6. „A przecież to ty<br />
mawiałeś w swoim sercu (...) swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze<br />
narad (...) wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym”. Izajasza 14,13-14.<br />
Zamiast starać się o to, by Bóg zajmował najwyższe miejsce co do miłości i posłuszeństwa<br />
ze strony swych stworzeń, Lucyfer usiłował pozyskać ich służbę i hołd dla siebie. Pożądając<br />
czci, jaką Ojciec obdarzył swego Syna, książę aniołów chciał zdobyć władzę, której<br />
sprawowanie jest wyłącznym przywilejem Chrystusa. Całe niebo cieszyło się, że może<br />
odzwierciedlać chwałę Stwórcy i wychwalać Go. Dopóki Bóg był w ten sposób czczony,<br />
wszędzie panowała radość i spokój, ale gdy powstał grzech, harmonia nieba została<br />
zakłócona. Egoistyczna postawa Lucyfera i jego samouwielbienie, przeciwne zamiarom<br />
Stwórcy, wywołały złe przeczucie w umysłach tych, dla których chwała Boża była rzeczą<br />
najważniejszą. Mieszkańcy nieba starali się przekonać Lucyfera. Syn Boży przedstawił mu<br />
wielkość, dobroć i sprawiedliwość Stwórcy oraz święty i nieodmienny charakter Jego<br />
prawa. Bóg sam ustanowił porządek nieba. Wyłamując się z tego porządku Lucyfer<br />
przyniósł hańbę swemu Stwórcy i ściągnął na siebie nieszczęście. Przestrogi dawane pod<br />
wpływem nieskończonej miłości i miłosierdzia budziły w nim jeszcze większy opór.<br />
Zazdrość o Chrystusa całkowicie opanowała Lucyfera, dlatego coraz mocniej trwał przy<br />
swoim. {WB 262.5}<br />
Duma ze swej wielkiej chwały wywołała w nim chęć panowania. Zaszczytów, jakimi go<br />
obdarzono, nie doceniał jako darów Bożych, nie czuł żadnej wdzięczności dla Stwórcy.<br />
Chlubił się swoją wspaniałością, pragnął być równy Bogu. Był miłowany i szanowany przez<br />
333
Change language