Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
„Kto ukrywa występki, nie ma powodzenia, lecz kto je wyznaje i porzuca, dostępuje<br />
miłosierdzia”. Przypowieści 28,13. Gdyby ci, którzy ukrywają bądź usprawiedliwiają swoje<br />
przewinienia, wiedzieli, jak szatan cieszy się z tego powodu i jak drwi z Chrystusa oraz<br />
Jego świętych aniołów, pośpiesznie wyznaliby swe grzechy i przestaliby je czynić. Szatan<br />
stara się opanować cały umysł przez słabe strony charakteru, bowiem wie, że gdy te wady<br />
nie zostaną usunięte, on dopnie swego celu. Dlatego stale usiłuje zwieść dzieci Boże<br />
wmawiając im, że zwycięstwo jest dla nich rzeczą niemożliwą. Ale Jezus wskazuje na swe<br />
przebite ręce i poranione ciało, przypominając każdemu, kto Go naśladuje: „Dosyć masz,<br />
gdy masz łaskę moją”. 2 Koryntian 12,9. „Weźcie na siebie jarzmo moje i uczcie się ode<br />
mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.<br />
Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mateusza 11,29-30. Oby nikt nie<br />
sądził, że jego wady i błędy są nie do pokonania. Bóg udziela łaski i wiary, by je<br />
zwyciężyć. {WB 260.3}<br />
Żyjemy obecnie w czasie wielkiego Dnia Pojednania. Gdy w symbolicznej służbie<br />
najwyższy kapłan dokonywał pojednania, od wszystkich żądano, by wyrażali żal za grzechy<br />
i uniżali się przed Panem, aby nie zostać usuniętymi z ludu. W podobny sposób powinni<br />
otwierać swe serca przed Bogiem w żalu za grzechy i prawdziwej skrusze wszyscy, którzy<br />
nie chcą, aby ich imiona zostały wymazane z księgi żywota. Należy szczerze i głęboko<br />
badać własne serce, trzeba odrzucić lekkomyślność i powierzchowność, które cechują wielu<br />
chrześcijan. Tych, którzy chcą zwyciężać złe skłonności, tak często panujące nad nimi,<br />
czeka trudna walka. Przygotowanie się na przyjście Chrystusa jest dziełem każdego z<br />
osobna, nie będziemy zbawieni grupowo. Moralna czystość i poświęcenie jednej osoby nie<br />
mogą zastąpić braków drugiej. Choć całe narody mają stawić się przed Bogiem na sąd, to<br />
jednak będzie On rozpatrywał każdego z osobna z taką dokładnością, jak gdyby na ziemi<br />
nie było oprócz niego żadnego innego człowieka. Każdy powinien być osądzony jako nie<br />
posiadający „zmazy, skazy lub czegoś w tym rodzaju”. {WB 260.4}<br />
Wydarzenia połączone z końcowym dziełem planu zbawienia są bardzo podniosłe.<br />
Sprawy z tym związane są nie mniej ważne. W niebiańskiej świątyni od wielu już lat<br />
odbywa się sąd. Nikt nie wie jak prędko, chociaż wierzymy, że wkrótce, będą rozpatrywane<br />
sprawy obecnie żyjących na ziemi. W dostojnej obecności Boga będzie badane nasze życie.<br />
Dzisiaj, jak nigdy przedtem, każdy powinien wziąć sobie do serca słowa Zbawiciela:<br />
„Baczcie, czuwajcie, nie wiecie bowiem, kiedy ten czas nastanie”. Marka 13,33. „Jeśli tedy<br />
nie będziesz czujny, przyjdę jak złodziej, a nie dowiesz się, o której godzinie cię<br />
zaskoczę”. Objawienie 3,3. {WB 261.1}<br />
Gdy sąd śledczy zakończy się, przyszłość każdego będzie rozstrzygnięta, albo życie<br />
wieczne, albo wieczna śmierć. Czas łaski skończy się na krótko przed przyjściem<br />
Zbawiciela na obłokach nieba. Chrystus, mając na myśli ten czas, stwierdza: „Kto czyni<br />
nieprawość, niech nadal czyni nieprawość, a kto brudny, niech nadal się brudzi, lecz kto<br />
330
Change language