Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ludzie, zdeklarowani naśladowcy Chrystusa dążą do zdobywania ziemskich dóbr lub<br />
rozkoszują się doczesnymi przyjemnościami. Pieniądze, czas i siły zużytkowują na sprawy<br />
przyziemne i dla zaspokojenia własnych, często egoistycznych potrzeb. Niewiele chwil w<br />
ich życiu jest poświęconych modlitwie, studiowaniu Pisma Świętego, skrusze czy<br />
wyznawaniu grzechów. {WB 259.5}<br />
Szatan wynajduje niezliczone sposoby, aby zająć nasz umysł, byśmy nie mogli<br />
rozmyślać o dziele Bożym, które powinno nas najbardziej interesować. Arcyzwodziciel<br />
nienawidzi prawd dotyczących pojednawczej ofiary i Wszechmocnego Pośrednika. On wie,<br />
że jego zwycięstwo zależy od tego, czy zdoła odwrócić myśli ludzi od Jezusa i Jego<br />
prawdy. {WB 259.6}<br />
Kto chce skorzystać z dobrodziejstw pośrednictwa Chrystusa, nie powinien pozwolić, by<br />
cokolwiek powstrzymywało go od stałego dążenia w bojaźni Bożej do osiągnięcia<br />
świętości. Zamiast poświęcać cenny czas na przyjemności, zajmowanie się sobą lub pogonią<br />
za zyskiem, należy go wykorzystywać na gorliwe i pełne modlitwy badanie słowa prawdy.<br />
Lud Boży powinien jasno zrozumieć zagadnienia świątyni i sądu śledczego. Każdy<br />
osobiście musi posiadać wiedzę o służbie naszego Najwyższego Kapłana, gdyż w<br />
przeciwnym wypadku nie będzie mógł trwać w prawdziwej wierze i zająć stanowiska<br />
zgodnego z wolą Bożą. Przed każdym stoi możliwość uzyskania lub utraty życia wiecznego.<br />
Wszyscy muszą stanąć twarzą w twarz z wielkim Sędzią. Jakże ważne jest więc to, by<br />
często rozmyślać o czasie, kiedy zasiądzie sąd, kiedy księgi nieba zostaną otwarte, a każdy<br />
odbierze swą zapłatę przy końcu ostatecznych dni. {WB 259.7}<br />
Wszyscy, którzy otrzymali i przyjęli światło dotyczące tego zagadnienia, muszą<br />
przekazać innym prawdy, jakie im Bóg powierzył. Świątynia w niebie jest ośrodkiem<br />
pojednawczej służby Chrystusa, która dotyczy każdego żyjącego na ziemi człowieka. W<br />
świątyni dokonuje się plan zbawienia, który ukazuje koniec czasu i triumfalne zakończenie<br />
walki między sprawiedliwością a grzechem. Bardzo ważne jest to, abyśmy dokładnie znali<br />
te zagadnienia i mogli odpowiedzieć każdemu pytającemu, na czym opieramy swe nadzieje<br />
koncentrujące się w świątyni. {WB 260.1}<br />
Pośrednictwo Chrystusa w niebiańskiej świątyni jest tak ważne w planie zbawienia, jak<br />
Jego śmierć na krzyżu. Od śmierci Jezus rozpoczął swe dzieło, a po zmartwychwstaniu<br />
wstąpił do nieba, aby je tam zakończyć. Musimy w wierze wejść za zasłonę, „gdzie jako<br />
poprzednik wszedł za nas Jezus”. Hebrajczyków 6,20. Tam odbija się światło płynące z<br />
Golgoty, tam możemy otrzymać jaśniejsze zrozumienie tajników zbawienia człowieka,<br />
które dokonało się wielkim kosztem dla nieba. Poniesiona ofiara czyni zadość największym<br />
wymaganiom złamanego prawa Bożego. Jezus otworzył drogę do tronu Ojca i przez Jego<br />
pośrednictwo wszyscy, którzy w Niego uwierzyli, mogą stanąć przed Bogiem. {WB 260.2}<br />
329
Change language