Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
przeciw Bogu i zatknąć swój sztandar w Kościele chrześcijańskim. Gdyby mu się udało<br />
zwieść wyznawców Chrystusa, znikłaby ich siła, wytrwałość, stanowczość i łatwo by się<br />
stali jego łupem. {WB 25.4}<br />
Chytrością więc począł osiągać to, czego nie zdobył gwałtem. Prześladowania ustały, a<br />
ich miejsce zajęły niebezpieczne pragnienia ziemskich nagród i światowej czci. Wielu<br />
pogan przyjmowało tylko część chrześcijańskiej wiary, odrzucając resztę prawdy.<br />
Oświadczali, że uznają Jezusa jako Syna Bożego i wierzą w Jego śmierć oraz<br />
zmartwychwstanie, lecz nie wyznawali swych grzechów, bowiem nie odczuwali<br />
konieczności skruchy i zmiany serca. Gotowi byli na ustępstwa i to samo proponowali<br />
chrześcijanom, aby wszystkich połączyć w jedno wyznanie. {WB 25.5}<br />
Kościołowi groziło teraz wielkie niebezpieczeństwo, więzienie, prześladowanie, ogień i<br />
miecz były w stosunku do niego błogosławieństwem. Część chrześcijan stała mocno w<br />
wierze, zdecydowanie przeciwstawiając się wszelkim kompromisom. Inni godzili się na<br />
ustępstwa i łączyli z tymi, którzy połowicznie przyjęli chrześcijaństwo, twierdząc, że będzie<br />
to środkiem do ich pełnego nawrócenia. Dla wiernych naśladowców Chrystusa był to czas<br />
wielkiej próby. Pod płaszczykiem pozornego chrześcijaństwa szatan zakradał się do<br />
Kościoła, by sfałszować wiarę i odwrócić umysły ludzi od słowa prawdy. {WB 25.6}<br />
Większość chrześcijan w końcu przystała na obniżenie poziomu swojej wiary. W ten<br />
sposób chrześcijaństwo zjednoczyło się z pogaństwem. Poganie, choć zapewniali, że są<br />
nawróceni, nadal praktykowali swe bałwochwalcze kulty, zmieniając jedynie przedmiot<br />
swego uwielbienia na obrazy Jezusa, a nawet Marii czy świętych. Błędne nauki, zabobony i<br />
ceremonie łączyli z nową wiarą i czcią dla Boga. Zaczyn bałwochwalstwa wniesiony w ten<br />
sposób do Kościoła rozpoczął swą niszczycielską działalność. Gdy naśladowcy Chrystusa<br />
połączyli się z pogaństwem, Kościół chrześcijański począł się rozkładać — stracił swoją<br />
czystość i moc. Mimo to zawsze byli tacy, którzy dochowywali wierności prawdzie i nie<br />
dali się zwieść. Byli wierni Twórcy tej prawdy i czcili tylko jedynego Boga. Wśród<br />
wyznawców Chrystusa zawsze występowały i występują dwie grupy wierzących. Pierwsza<br />
naśladuje Jezusa, usilnie stara się wyzbyć błędów i upodobnić do Zbawiciela, druga unika<br />
jasnych, praktycznych prawd, bo odsłaniają one ich błędy. Nawet wówczas, gdy Kościół<br />
stał na wysokim poziomie wiary, nie tworzyli go wyłącznie szczerzy i czyści duchowo<br />
chrześcijanie. Zbawiciel uczył, że ci, którzy świadomie grzeszą, nie powinni być przyjęci do<br />
Kościoła, a mimo to obcował z ludźmi grzesznymi, dając im możność korzystania z Jego<br />
nauki i przykładu, aby poznali swe grzechy i zapragnęli poprawy. Wśród dwunastu<br />
apostołów był zdrajca. Judasz nie został przyjęty ze względu na przymioty swego<br />
charakteru, ale Jezus włączył go do grona swoich uczniów, aby przez naukę i przykład mógł<br />
zrozumieć, na czym polega chrześcijański charakter, by ujrzał swe grzechy, okazał skruchę i<br />
z pomocą łaski Bożej oczyścił serce przez posłuszeństwo prawdzie. Jednak Judasz nie<br />
chodził w świetle prawdy, które mu tak łaskawie świeciło, ulegał grzechowi i wystawiał się<br />
22
Change language