Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
zgodne z prawem Bożym, ich grzechy będą wymazane i zostaną uznani za godnych życia<br />
wiecznego. Pan oświadczył przez proroka Izajasza: „Ja, Ja sam gładzę przestępstwa twoje<br />
dla siebie, a grzechów twoich nie wspomnę”. Izajasza 43,25. Jezus mówi: „Zwycięzca<br />
zostanie przyobleczony w szaty białe, i nie wymażę imienia jego z księgi żywota, i wyznam<br />
imię jego przed moim Ojcem i przed jego aniołami”. Objawienie 3,5. „Każdego więc, który<br />
mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie. Ale tego, kto<br />
by się mnie zaparł przed ludźmi, i Ja się zaprę przed Ojcem moim, który jest w<br />
niebie”. Mateusza 10,32-33. {WB 257.3}<br />
Zainteresowanie, jakie wzbudzają u ludzi rozprawy sądowe w ziemskich urzędach<br />
sprawiedliwości, jest tylko słabym odbiciem zainteresowania, jakie panować będzie podczas<br />
sądu w niebie, gdy Sędziemu całej ziemi przedłożone zostaną imiona tych, którzy zapisani<br />
są w księdze życia. Boski Pośrednik będzie prosić, by wszyscy ci, którzy zwyciężyli przez<br />
wiarę w Jego krew, otrzymali przebaczenie grzechów, aby zostali wzięci do raju i<br />
ukoronowani jako Jego współdziedzice do „panowania jak dawniej”. Micheasza 4,8. Szatan<br />
spodziewał się, że dzięki swym zwiedzeniom i oszukiwaniu ludzi pokrzyżuje Boży plan<br />
zbawienia, powzięty przy stworzeniu człowieka. Chrystus jednak prosi, aby plan ten został<br />
urzeczywistniony, aby było tak, jak gdyby człowiek nigdy nie zgrzeszył. Pragnie dla swego<br />
ludu nie tylko całkowitego odpuszczenia win i usprawiedliwienia, lecz także udziału w Jego<br />
chwale i miejsca przy tronie. {WB 257.4}<br />
Kiedy Jezus wstawia się za swymi wiernymi, szatan oskarża ich przed Bogiem jako<br />
przestępców. Ten wielki zwodziciel chciał doprowadzić do tego, aby nie ufali Bogu, aby<br />
odłączyli się od Jego miłości i łamali Jego prawo. Teraz wskazuje na historię ich życia, na<br />
wady charakteru, na brak podobieństwa do Chrystusa, czym zniesławili swego Zbawiciela,<br />
wskazuje na wszystkie grzechy, do których ich skusił i na podstawie tego twierdzi, że są<br />
jego poddanymi. {WB 257.5}<br />
Jezus nie usprawiedliwia ich grzechów, jednak wskazuje na ich pokutę i wiarę, żądając<br />
dla nich na tej podstawie przebaczenia, pokazuje Ojcu oraz świętym aniołom swe ręce i<br />
woła: „Znam ich po imieniu, wyrysowałem ich na dłoniach moich”. „Ofiarą Bogu miłą jest<br />
duch skruszony, sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże”. Psalmów 51,19.<br />
Zwracając się do oskarżyciela swego ludu, mówi: „Niech cię zgromi Pan, szatanie, niech cię<br />
zgromi Pan, który obrał Jeruzalem! Czyż nie jest ono głownią wyrwaną z<br />
ognia?” Zachariasza 3,2. Chrystus ubierze swych wiernych w szatę własnej<br />
sprawiedliwości, aby mógł ich przedstawić Ojcu jako „Kościół pełen chwały, bez zmazy lub<br />
skazy lub czegoś w tym rodzaju”. Efezjan 5,27. Ich imiona są zapisane w księdze życia.<br />
Powiedziane jest o nich, że „chodzić będą ze mną w szatach białych, dlatego że są<br />
godni”. Objawienie 3,4. {WB 257.6}<br />
326
Change language