Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
pobudzające do dobrego lub złego wraz ze swymi daleko sięgającymi następstwami. {WB<br />
256.4}<br />
Prawo Boże jest miarą, według której na sądzie będzie badane życie i charakter każdego<br />
człowieka. Mędrzec Salomon powiedział: „Bój się Boga i przestrzegaj przykazań, bo to jest<br />
obowiązek każdego człowieka. Bóg bowiem odbędzie sąd nad każdą rzeczą tajną — czy<br />
dobrą, czy złą”. Kaznodziei 12,13-14. Apostoł Jakub napomina swych braci: „Tak mówcie i<br />
czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni przez zakon wolności”. Jakuba 2,12. {WB 256.5}<br />
Wszyscy, którzy na tym sądzie zostaną „uznani za godnych”, będą mieli udział w<br />
zmartwychwstaniu sprawiedliwych. Jezus powiedział: „Lecz ci, którzy zostają uznani za<br />
godnych dostąpienia tamtego świata i zmartwychwstania (...) są równi aniołom, a jako<br />
uczestnicy zmartwychwstania są synami Bożymi”. Łukasza 20,35-36. Jeszcze raz Zbawiciel<br />
stwierdza: „I wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia”. Jana 5,29. Sprawiedliwi<br />
zmarli zmartwychwstaną dopiero po sądzie, na którym zostaną uznani za godnych, „by<br />
powstać do życia”. Nie stawią się osobiście przed trybunałem sądowym, gdy będą badane<br />
ich czyny i rozstrzygany przyszły los. {WB 256.6}<br />
Jezus wystąpi jako ich obrońca i będzie wstawiał się za nimi u Boga. „A jeśliby kto<br />
zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy”. 1 Jana 2,1.<br />
„Albowiem Chrystus nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami, która jest odbiciem<br />
prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed obliczem<br />
Boga”. Hebrajczyków 9,24. „Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego<br />
przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nami”. Hebrajczyków 7,25. {WB<br />
257.1}<br />
Gdy podczas, sądu zostaną otworzone księgi, Bóg dokona przeglądu życia wszystkich<br />
tych, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa. Nasz Orędownik rozpocznie od pierwszych<br />
żyjących na ziemi ludzi i przechodząc od pokolenia do pokolenia zakończy na żyjących w<br />
czasie sądu. Wymienione będzie każde imię i dokładnie zbadane każde życie. Jedne imiona<br />
będą pozostawione, inne wykreślone. Jeśli w księgach znajdą się przy niektórych imionach<br />
grzechy, za które nie żałowano i dlatego nie zostały przebaczone, imiona te będą<br />
wykreślone z księgi żywota, a wszystkie dobre uczynki zostaną wymazane z księgi<br />
pamiątkowej. Bóg powiedział Mojżeszowi: „Tego, kto zgrzeszył przeciwko mnie, wymażę<br />
z księgi mojej” (2 Mojżeszowa 32,33), zaś prorok Ezechiel pisze: „A gdy sprawiedliwy<br />
odwróci się od sprawiedliwości swojej i popełnia bezprawie (...) nie będzie mu się<br />
przypominało tych wszystkich sprawiedliwych czynów, które spełnił”. Ezechiela<br />
18,24. {WB 257.2}<br />
Przy imionach tych, którzy szczerze żałowali za swoje grzechy i powoływali się w<br />
wierze na krew Chrystusa jako na pojednawczą ofiarę, będzie w księgach nieba wypisane<br />
przebaczenie. Ponieważ stali się uczestnikami sprawiedliwości Jezusa, a ich charaktery są<br />
325
Change language