Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Księgi nieba, w których zapisane są imiona i czyny ludzi, zadecydują o wyrokach, jakie<br />
zapadną na sądzie. Prorok Daniel mówi: „Zasiadł sąd i otworzono księgi”. Autor ostatniej<br />
księgi Biblii, opisując tę samą scenę, dodaje: „Również inna księga, księga żywota została<br />
otwarta, i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było<br />
napisane w księgach”. Objawienie 20,12. {WB 255.6}<br />
Księga żywota zawiera imiona wszystkich, którzy kiedykolwiek służyli Bogu. Jezus<br />
powiedział do swych uczniów: „Radujcie się z tego, iż imiona wasze w niebie są<br />
zapisane”. Łukasza 10,20. Apostoł Paweł mówi o swych wiernych współpracownikach, że<br />
ich „imiona są w księdze żywota”. Filipian 4,3. Daniel mówiąc o czasie, „takiego ucisku,<br />
jakiego nigdy nie było”, stwierdza, że lud Boży zostanie wybawiony — „każdy, kto jest<br />
wpisany do księgi żywota”. Daniela 12,1. W Apokalipsie Jana czytamy, że tylko ci będą<br />
mogli wejść do miasta Bożego, których imiona zapisane są „w księdze żywota<br />
Baranka”. Objawienie 21,27. {WB 256.1}<br />
Przed Bogiem została spisana „księga pamiątkowa”, w niej zanotowane są dobre<br />
uczynki tych, którzy „boją się Pana i czczą jego imię”. Malachiasza 3,16. W niebie<br />
zarejestrowane są słowa wiary i czyny miłosierdzia. Nehemiasz miał to na myśli, mówiąc:<br />
„Zachowaj to, mój Boże, w pamięci ku mojemu dobru i nie wymaż moich dobrych<br />
uczynków, jakie spełniłem dla domu mojego Boga”. Nehemiasza 13,14. W księdze<br />
pamiątkowej Boga uwieczniony jest każdy sprawiedliwy czyn. W niej zapisana jest każda<br />
odparta pokusa, każde zwyciężone zło, każde wypowiedziane słowo współczucia,<br />
zanotowano tam każdy ofiarny czyn oraz każde cierpienie i ból znoszone dla Chrystusa.<br />
Psalmista mówi: „Tyś policzył dni mojej tułaczki, zebrałeś moje łzy w bukłak swój. Czyż<br />
nie są zapisane w księdze twojej?” Psalmów 56,9. {WB 256.2}<br />
W niebie zanotowane są także ludzkie grzechy. „Bóg bowiem odbędzie sąd nad każdym<br />
czynem, nad każdą rzeczą tajną — czy dobrą, czy złą”. Kaznodziei 12,14. Zbawiciel<br />
powiedział: „Z każdego nieużytecznego słowa, które ludzie wyrzekną, zdadzą sprawę w<br />
dzień sądu. Albowiem na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie<br />
słów twoich będziesz potępiony”. Mateusza 12,36-37. W tym nieomylnym zapisie znajdują<br />
się skryte zamiary i motywy, gdyż Pan „ujawni to, co ukryte w ciemności i objawi zamysły<br />
serc”. 1 Koryntian 4,5. „Oto to jest zapisane przede mną (...) ich winy oraz winy ich ojców<br />
— mówi Pan”. Izajasza 65,6-7. {WB 256.3}<br />
Każdy ludzki czyn badany jest przed Bogiem i zapisywany jako wierność lub<br />
niewierność. Obok każdego imienia znajdującego się w księdze nieba zapisane jest z<br />
największą dokładnością każde słowo, każdy egoistyczny czyn, każdy nie wypełniony<br />
obowiązek, każdy ukryty grzech oraz każde przebiegłe oszustwo albo zatajenie<br />
czegokolwiek. Aniołowie zapisują wszystko: zlekceważone ostrzeżenia lub napomnienia<br />
zesłane z nieba, zmarnowany czas oraz niewykorzystane okazje, a także wpływy<br />
324
Change language