Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Rozdział 28 — Sąd Śledczy*<br />
Prorok Daniel napisał: „A gdy patrzyłem, postawiono trony i usiadł Sędziwy. Jego szata<br />
była jak śnieg, a włosy na głowie czyste jak wełna. Jego tron jak płomienie ogniste, a jego<br />
koła jak ogień płonący. Ognista rzeka wypływała i wychodziła sprzed niego. Tysiąc tysięcy<br />
służyło mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed nim, zasiadł sąd i otworzono<br />
księgi”. Daniela 7,9-10. {WB 255.1}<br />
W ten sposób przedstawiono prorokowi w widzeniu ten wielki i uroczysty czas, kiedy<br />
Sędzia całego świata dokona przeglądu charakteru oraz życia każdego człowieka i nagrodzi<br />
bądź ukarze go „według uczynków jego”. „Sędziwy” — to Bóg Ojciec. Psalmista mówi:<br />
„Zanim góry powstały, zanim stworzyłeś ziemię i świat, od wieków na wieki Tyś jest, o<br />
Boże”. Psalmów 90,2. To właśnie Bóg, źródło wszelkiego bytu i wszystkich praw, będzie<br />
głównym sędzią tego sądu, zaś aniołowie, których jest „tysiąc tysięcy” i „dziesięć tysięcy<br />
razy dziesięć tysięcy” przyjmą rolę sług i świadków. {WB 255.2}<br />
„I widziałem w widzeniach nocnych. Oto na obłokach niebieskich przyszedł ktoś,<br />
podobny do Syna Człowieczego; doszedł do Sędziwego i stawiono go przed nim. I dano mu<br />
władzę i chwałę, i królestwo, aby mu służyły wszystkie ludy, narody i języki, Jego władza<br />
— władzą wieczną, niezmienną, jego królestwo — niezniszczalne”. Daniela 7,13-14.<br />
Opisane przez Daniela przyjście Chrystusa nie jest Jego powtórnym przyjściem na ziemię.<br />
Chrystus przychodzi przed Sędziwego, siedzącego na tronie, aby otrzymać władzę, chwałę<br />
oraz królestwo, które będą Mu dane po zakończeniu Jego służby pojednania jako<br />
pośrednika. O tym właśnie przyjściu Jezusa, a nie o Jego powrocie na ziemię, mówi<br />
proroctwo, które przepowiada, że wydarzenie to będzie miało miejsce przy końcu 2300 dni,<br />
tj. w roku 1844. {WB 255.3}<br />
Otoczony świętymi aniołami nasz Najwyższy Kapłan wchodzi do miejsca najświętszego<br />
niebiańskiej świątyni i tam staje przed Bogiem, aby wykonać ostatni akt swej służby dla<br />
ludzkości — przeprowadzić sąd śledczy i pojednać z Bogiem tych wszystkich, którzy swym<br />
życiem pokazali, że mają prawo do Jego dobrodziejstw. {WB 255.4}<br />
W symbolicznej służbie starego przymierza tylko ci mieli udział w czynnościach Dnia<br />
Pojednania, którzy przyszli do Boga, by wyznać swe grzechy i pokutować za nie, i których<br />
grzechy zostały przez krew zabitej ofiary wniesione do świątyni. Podobnie w ostatecznym<br />
Dniu Pojednania i sądu śledczego będą brani pod uwagę tylko ci, którzy należeli do ludu<br />
Bożego. Sąd nad niezbożnymi odbędzie się później. „Nadszedł bowiem czas, aby się<br />
rozpoczął sąd od domu Bożego, a jeśli zaczyna się od nas, to jakiż koniec czeka tych, którzy<br />
nie wierzą ewangelii Bożej?” 1 Piotra 4,17. {WB 255.5}<br />
323
Change language