Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
powiedział: „Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim,<br />
o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą”. Łukasza 11,13.<br />
„Jeśli o co prosić będziecie w imieniu moim, spełnię to”. Jana 14,14. „Proście, a weźmiecie,<br />
aby radość wasza była zupełna”. Jana 16,24. {WB 253.4}<br />
Choć życie chrześcijanina powinno cechować się pokorą, nie może być pełne smutku i<br />
niepotrzebnego poniżania się. Przywilejem każdego jest tak żyć, aby uzyskać aprobatę i<br />
błogosławieństwo Boga. Nasz Ojciec nie chce, abyśmy czuli się potępieni i pogrążeni w<br />
ciemności. Chodzenie ze spuszczoną głową, wypełnioną myślami o sobie, nie jest objawem<br />
prawdziwej pokory. Możemy przyjść do Jezusa, by nas oczyścił i stanąć przed zwierciadłem<br />
prawa bez wstydu i wyrzutów sumienia. „Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych,<br />
którzy są w Chrystusie”. Rzymian 8,1. {WB 253.5}<br />
Przez Jezusa grzeszni synowie Adama stają się „synami Bożymi”. „Bo zarówno ten,<br />
który uświęca, jak i ci, którzy bywają uświęceni, z jednego są wszyscy; z tego powodu<br />
nie wstydzi się nazywać ich braćmi”. Hebrajczyków 2,11. Życie chrześcijanina musi być<br />
życiem wiary, zwycięstwa i radości w Bogu. „Bo wszystko, co się narodziło z Boga,<br />
zwycięża świat, a zwycięstwo, które zwyciężyło świat, to wiara nasza”. 1 Jana 5,4. Prawdę<br />
powiedział sługa Boży, Nehemiasz: „radość z Pana jest waszą ostoją”. Nehemiasza 8,10.<br />
Apostoł Paweł pisze: „Radujcie się w Panu zawsze, powtarzam, radujcie się”. Filipian 4,4.<br />
„Zawsze się radujcie. Bez przestanku się módlcie. Za wszystko dziękujcie, taka jest bowiem<br />
wola Boża w Chrystusie Jezusie względem was”. 1 Tesaloniczan 5,16-18. {WB 253.6}<br />
Takie są owoce biblijnego nawrócenia i uświęcenia, a ponieważ świat obojętnie traktuje<br />
wielkie zasady sprawiedliwości, które są przedstawione w prawie, dlatego tak rzadko je<br />
oglądamy. Z tego też powodu tak mało widać głębokiej, trwałej działalności Ducha Bożego,<br />
która charakteryzowała przebudzenie religijne w wiekach wcześniejszych. {WB 254.1}<br />
Gdy patrzymy na Jezusa, nasze życie zmienia się. Niestety często lekceważy się owe<br />
święte przykazania, w których Bóg objawia ludziom doskonałość i świętość swego<br />
charakteru, zaś zmysły człowieka lgną do ludzkich poglądów i nauk. Nic więc dziwnego, że<br />
w Kościołach coraz bardziej brakuje żywej pobożności. Pan powiedział: „Mnie, źródło wód<br />
żywych, opuścili, a wykopali sobie cysterny, cysterny dziurawe, które wody zatrzymać nie<br />
mogą”. Jeremiasza 2,13. {WB 254.2}<br />
„Szczęśliwy mąż, który nie idzie za radą bezbożnych (...) lecz ma upodobanie w zakonie<br />
Pana i zakon jego rozważa dniem i nocą. Będzie on jak drzewo zasadzone nad strumieniem<br />
wód, wydające swój owoc we właściwym czasie, którego liść nie więdnie, wszystko, co<br />
uczyni, powiedzie się”. Psalmów 1,1-3. Jedynie przez odnowienie szacunku dla prawa<br />
Bożego może nastąpić przebudzenie oraz powrót do pierwotnej wiary i pobożności w<br />
chrześcijaństwie. „Tak mówi Pan: Przystańcie na drogach i patrzcie, pytajcie się o<br />
321
Change language