Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
uświęcenie nie jest prawdziwe, jeśli nie powoduje całkowitego wyrzeczenia się grzesznych<br />
dążeń i doczesnych przyjemności. {WB 252.5}<br />
Tym, którzy posłuchają wezwania: „Wyjdźcie spośród nich i odłączcie się (...) i<br />
nieczystego się nie dotykajcie”, Bóg obiecuje: „A ja przyjmę was i będę wam Ojcem, a wy<br />
będziecie mi synami i córkami — mówi Pan Wszechmogący”. 2 Koryntian 6,18.<br />
Przywilejem i obowiązkiem każdego chrześcijanina jest posiadanie bogatego doświadczenia<br />
w sprawach Bożych: „Ja jestem światłością świata — mówi Zbawiciel — kto idzie za mną,<br />
nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota”. Jana 8,12. „Ale droga<br />
sprawiedliwych jest jak blask zorzy porannej, która coraz jaśniej świeci aż do białego<br />
dnia”. Przypowieści 4,18. Każdy krok w wierze i posłuszeństwie przybliża człowieka do<br />
światłości — Jezusa, w którym nie ma żadnej „ciemności”. Jasne promienie Słońca<br />
Sprawiedliwości spływają na wiernych Bogu, oni zaś muszą te promienie przekazywać<br />
światu. Jak gwiazdy uczą nas, że na niebie znajduje się jedna wielka gwiazda, dzięki której<br />
mogą świecić, tak chrześcijanie muszą pokazywać ludziom, że jest Bóg, siedzący na tronie<br />
wszechświata i że charakter tego Boga wart jest uwielbienia oraz naśladowania. Owoce<br />
Jego Ducha, czystość i świętość Jego charakteru muszą objawiać się w tych, którzy<br />
świadczą o Bogu. {WB 253.1}<br />
Apostoł Paweł w Liście do Kolosan opisuje obfite błogosławieństwa, jakimi obdarzone<br />
będą dzieci Boże. Stwierdza: „Dlatego (...) nie przestajemy się za was modlić i prosić,<br />
abyście doszli do pełnego poznania woli jego we wszelkiej mądrości i duchowym<br />
zrozumieniu, abyście postępowali w sposób godny Pana ku zupełnemu jego upodobaniu,<br />
wydając owoc w każdym dobrym uczynku i wzrastając w poznawaniu Boga. Utwierdzeni<br />
wszelką mocą według potęgi chwały jego ku wszelkiej cierpliwości i wytrwałości, z<br />
radością”. Kolosan 1,9-11. {WB 253.2}<br />
Ponownie pisze o swym pragnieniu, aby wierzący w Efezie mogli pojąć wielkość<br />
chrześcijańskich przywilejów. W sugestywnych i zrozumiałych słowach ukazuje im<br />
wspaniałą moc i wiedzę, którą mogą otrzymać jako synowie i córki Najwyższego:<br />
„Żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku (...)<br />
[żebyście] wkorzenieni i ugruntowani w miłości, zdołali pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka<br />
jest szerokość i długość, i wysokość, i głębokość i mogli poznać miłość Chrystusową, która<br />
przewyższa wszelkie poznanie”. Ale największym przywilejem, o który apostoł modli się<br />
jest, by „zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą”. Efezjan 3,16-19. {WB 253.3}<br />
Ukazane są tutaj te rzeczy, które możemy osiągnąć przez wiarę w obietnice Boga i<br />
spełnienie Jego wymagań. Zasługi Chrystusa otwierają nam dostęp do tronu nie kończącej<br />
się łaski: „On, który nawet własnego syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał,<br />
jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego?” Rzymian 8,32. Ojciec dał Synowi<br />
swego, Ducha bez miary; my również możemy mieć udział w tym obfitym darze. Jezus<br />
320
Change language