Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
jakimi są „miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność i łagodność”,<br />
zalicza także „wstrzemięźliwość”. Galacjan 5,22-23. {WB 252.1}<br />
Jakże wielu chrześcijan pomimo tych natchnionych wypowiedzi osłabia swoje siły<br />
pogonią za zyskiem lub nowoczesnością! Jakże wielu niszczy daną im od Boga witalność<br />
przez obżarstwo, pijaństwo i niedozwolone przyjemności! A Kościół, zamiast potępiać to<br />
zło, zbyt często w celu pomnożenia swych dochodów — których nie potrafi zapewnić<br />
miłość do Chrystusa — zachęca do grzechu przez budzenie chęci zysku oraz używania<br />
świata. Gdyby Jezus wszedł do dzisiejszych Kościołów i zobaczył te niezbożne czyny,<br />
dokonywane w imię religii, czy nie wypędziłyby tych profanów świętości, tak jak kiedyś<br />
przepędził kupców ze świątyni w Jerozolimie? {WB 252.2}<br />
Apostoł Jakub mówi, że „mądrość, która jest z góry, jest przede wszystkim<br />
czysta”. Jakuba 3,17. Gdyby spotkał on ludzi, którzy wypowiadają święte imię Jezusa<br />
wargami skażonymi tytoniem, których oddech i całe ciało przesiąknięte jest nikotynowym<br />
dymem, którzy zanieczyszczają powietrze i zmuszają otoczenie do wdychania tej trucizny<br />
— gdyby zetknął się z tym nałogiem, tak bardzo przeciwstawnym czystości ewangelii, czy<br />
nie nazwałby go „przyziemnym, zmysłowym i demonicznym”? Jakuba 3,15. Niewolnicy<br />
tytoniu mogą dowodzić, że są uświęceni, mogą mówić o swej nadziei zbawienia, ale Słowo<br />
Boże wyraźne mówi: „I nie wejdzie do niego nic nieczystego i nikt, kto czyni<br />
obrzydliwość”. Objawienie 21,27. {WB 252.3}<br />
„Czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i<br />
którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni.<br />
Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym”. 1 Koryntian 6,19-20. Człowiek, którego ciało<br />
jest świątynią Ducha Świętego, nie będzie niewolnikiem żadnego zgubnego nałogu. Jego<br />
siły należą do Chrystusa, który wykupił go swoją krwią. To, co posiada, jest własnością<br />
Pana. Jak może stać się winnym roztrwonienia powierzonego mu majątku? Niestety,<br />
chrześcijanie wydają corocznie ogromne sumy pieniędzy na bezwartościowe, a nawet<br />
szkodliwe rozrywki, podczas gdy ich życie duchowe ginie z powodu braku pokarmu Słowa<br />
Bożego. Okradają Boga z darów i ofiar, a na ołtarzu zgubnych pożądliwości tracą więcej,<br />
niż mogliby ofiarować na pomoc dla ubogich lub głoszenia ewangelii. Gdyby wszyscy<br />
uważający się za naśladowców Chrystusa byli naprawdę uświęceni, to nie marnotrawiliby<br />
swych środków materialnych na niepotrzebne i szkodliwe przyjemności, lecz<br />
przeznaczyliby je do skarbca Pana. W ten sposób daliby przykład wstrzemięźliwości,<br />
samozaparcia i poświęcenia. Byliby wtedy światłością świata. {WB 252.4}<br />
Świat dzisiaj bawi się. „Pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha życia” kierują<br />
postępowaniem ludzi. Jednak naśladowcy Jezusa są powołani do realizacji świętszych<br />
celów: „Wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego się nie<br />
dotykajcie”. 2 Koryntian 6,17. W świetle Słowa Bożego mamy pełne prawo powiedzieć, że<br />
319
Change language