Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
nowe życie pojednania, wiary i miłości. Wtedy „sprawiedliwość zakonu” wykonała się „na<br />
nas, którzy nie według ciała postępujemy, lecz według Ducha”. Rzymian 8,4. Wtedy mową<br />
człowieka będą słowa: „O jakże miłuję zakon twój, przez cały dzień rozmyślam o<br />
nim”. Psalmów 119,97. {WB 248.7}<br />
„Zakon Pański jest doskonały, nawracający duszę”. Psalmów 19,8. Bez prawa człowiek<br />
nie miałby właściwego pojęcia o czystości Boga, ani o własnej winie i grzechu. Nie byłby<br />
przekonany o swoich grzechach i nie widziałby potrzeby skruchy. Nie wiedząc o swoim<br />
upadłym stanie, jako przestępca prawa Bożego, nie zdawałby sobie sprawy z tego, że<br />
potrzeba mu pojednawczej krwi Chrystusa. Bardzo często ludzie nie wiążą nadziei<br />
zbawienia z koniecznością gruntowego przekształcenia serca i zmiany sposobu życia.<br />
Dlatego jest tak wiele powierzchownych nawróceń i zwiększa się liczba tych, którzy<br />
przyłączając się do Kościoła, nie łączą się z Chrystusem. {WB 249.1}<br />
Błędne teorie o uświęceniu, również wpływające z lekceważenia lub odrzucenia prawa<br />
Bożego, zajmują w dzisiejszych ruchach religijnych wyjątkowe miejsce. Są fałszywe jako<br />
nauka, a także niebezpieczne w praktycznym zastosowaniu, zaś fakt, że znajdują<br />
powszechne uznanie jest dodatkowym powodem, dla którego wszyscy powinni zrozumieć,<br />
co na ten temat mówi Pismo Święte. {WB 249.2}<br />
Biblia uczy o prawdziwym uświęceniu. Apostoł Paweł w swoim liście do zboru w<br />
Tesalonikach oświadcza: „Taka jest bowiem wola Boża: uświęcenie wasze (...)” i modli się:<br />
„A sam Bóg pokoju niechaj was w zupełności poświęci”. 1 Tesaloniczan 4,3-5.23. Biblia<br />
wyraźnie uczy, co to jest uświęcenie i jak je można osiągnąć. Zbawiciel modlił się za<br />
swoich uczniów: „Poświęć ich w prawdzie twojej, słowo twoje jest prawdą” (Jana 17,17), a<br />
apostoł Paweł naucza, że wierzący będą poświęceni przez Ducha Świętego. Patrz Rzymian<br />
15,16. Jakie jest działanie Ducha Świętego? Jezus powiedział: „Lecz gdy przyjdzie On,<br />
Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę”. Jana 16,13. Psalmista zaś stwierdza:<br />
„Zakon twój jest prawdą”. Bóg przedstawia człowiekowi wielkie zasady sprawiedliwości<br />
zawarte w Jego prawie przez swoje Słowo i Ducha Świętego. Ponieważ zakon Boży jest<br />
święty, sprawiedliwy i dobry, jest odbiciem Bożej doskonałości, dlatego też charakter<br />
ukształtowany w posłuszeństwie temuż prawu będzie święty. Chrystus jest doskonałym<br />
przykładem takiego charakteru. Powiedział: „Ja przestrzegałem przykazań Ojca mego”<br />
(Jana 15,10), „bo Ja zawsze czynię to, co się jemu podoba”. Jana 8,29. Naśladowcy<br />
Chrystusa muszą stać się podobni do Niego — dzięki łasce Bożej mogą rozwijać charakter<br />
będący w zgodzie z zasadami Jego świętego prawa. To jest właśnie biblijne<br />
uświęcenie. {WB 249.3}<br />
Dzieło to może się dokonać jedynie przez wiarę w Chrystusa, przez moc Ducha<br />
Świętego. Apostoł Paweł napomina wierzących: „Z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje<br />
sprawujcie. Albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i<br />
315
Change language