Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
gorliwość, jakie uniewinnianie się, jakie oburzenie, jaką obawę, jaką tęsknotę, jaki zapał,<br />
jaką karę! Pod każdym względem okazaliście się czystymi w tej sprawie”. 2 Koryntian 7,9-<br />
11. {WB 245.4}<br />
Oto skutek działania Ducha Bożego. Wyrazem prawdziwego nawrócenia jest odrodzone<br />
życie, polegające na zmianie charakteru. Jeżeli grzesznik odnowi przyjaźń z Bogiem, jeśli<br />
odda to, co nieprawnie przywłaszczył, jeśli wyzna swe grzechy i pokocha Boga oraz swoich<br />
bliźnich, wtedy może być pewien, że odnalazł pokój z Bogiem. Takie rezultaty<br />
towarzyszyły przebudzeniom religijnym we wcześniejszych wiekach. Po ich owocach<br />
poznawano, że były błogosławieństwem Boga na drodze do zbawienia i podniesienia<br />
ludzkości z upadku. {WB 245.5}<br />
Wiele jednak ruchów religijnych w dzisiejszych czasach stanowi przeciwieństwo<br />
wcześniejszych przebudzeń, którym towarzyszyła łaska Boża. To prawda, że wywołują<br />
szerokie zainteresowanie i wielu ludzi zgłasza swoje nawrócenie, a Kościoły odnotowują<br />
przyrost liczby członków. Jednak skutki ich nawrócenia nie gwarantują rozwoju<br />
prawdziwego duchowego życia. Ogień rozpalony tylko na małą chwilę wkrótce gaśnie,<br />
pozostawiając jeszcze większą ciemność niż ta, która była poprzednio. {WB 246.1}<br />
Popularne ruchy przebudzenia religijnego zbyt często odwołują się do pobudzonej<br />
wyobraźni i uczuć, starając się jedynie zaspokoić potrzebę przeżywania czegoś nowego i<br />
szokującego. Pozyskani w ten sposób ludzie nie mają pragnienia zapoznania się z biblijnymi<br />
prawdami i nie interesują się świadectwem proroków oraz apostołów. Jeżeli na<br />
nabożeństwach nie słyszą niczego sensacyjnego, to przestają one być dla nich atrakcyjne.<br />
Poselstwo skierowane tylko do rozumu nie znajduje żadnego oddźwięku. Proste ostrzeżenia<br />
Słowa Bożego mówiące wyraźnie o życiu wiecznym pozostają nie zauważone. {WB 246.2}<br />
Dla każdego prawdziwie nawróconego jego stosunek do Boga i spraw wieczności będzie<br />
kwestią całego życia. Jednak, czy w dzisiejszych Kościołach panuje duch poświęcenia się<br />
Bogu? Rzekomo nawróceni nie wyrzekają się swej pychy i zamiłowania do doczesności.<br />
Nie są chętni do samozaparcia, do podjęcia krzyża oraz pójścia śladami pokornego i<br />
łagodnego Jezusa. Religia stała się dla niewierzących i wątpiących przedmiotem kpin, gdyż<br />
wielu z tych, którzy zwą się chrześcijanami, w ogóle nie znają zasad chrześcijaństwa. Siła<br />
pobożności prawie całkowicie opuściła Kościoły. Pikniki, kiermasze, przedstawienia<br />
kościelne oraz wystawy odsunęły wszelkie myśli o Bogu. Wierzący pochłonięci są<br />
sprawami majątku i dóbr doczesnych, zaś rzeczy o wiecznej wartości odsunięte są na plan<br />
dalszy. {WB 246.3}<br />
Choć wiara i pobożność tak bardzo podupadły, są jeszcze w wielu Kościołach prawdziwi<br />
naśladowcy Jezusa. Nim Pan przyjdzie po raz ostatni na ziemię, by sądzić ludzi, wśród Jego<br />
wiernych nastąpi powrót do pierwotnej pobożności, jaka istniała jedynie w czasach<br />
apostolskich. Duch Święty i moc Boża zostaną wylane na Jego dzieci. W tym czasie wielu<br />
311
Change language