Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
zawierając porozumienia z władzami świeckimi, wykazały podobne chęci ograniczenia<br />
wolności sumienia. Przykładem tego może być długotrwałe prześladowanie dysydentów<br />
przez Kościół Anglikański. W XVI i XVII wieku tysiące nonkonformistów zostało<br />
zmuszonych do opuszczenia swoich Kościołów. Wielu, zarówno pastorów, jak i członków<br />
laikatu, było więzionych, torturowanych i zabijanych. {WB 235.6}<br />
To właśnie odstępstwo od nauk Biblii doprowadziło wczesny Kościół do szukania<br />
pomocy u władzy świeckiej, a to przygotowało drogę do powstania papiestwa —<br />
zwierzęcia. {WB 235.7}<br />
Apostoł Paweł powiedział, że nastąpi „odstępstwo” i „objawi się człowiek<br />
niegodziwości, syn zatracenia”. 2 Tesaloniczan 2,3. W ten sposób odstępstwo w Kościele<br />
przygotuje drogę dla uczynienia posągu zwierzęcia. {WB 236.1}<br />
Biblia oświadcza, że przed przyjściem Chrystusa na ziemi nastąpi podobny upadek<br />
religii, jaki miał miejsce w pierwszych wiekach naszej ery. „W dniach ostatecznych nastaną<br />
trudne czasy. Ludzie bowiem będą samolubni, chciwi, chełpliwi, pyszni, bluźnierczy,<br />
rodzicom nieposłuszni, niewdzięczni, bezbożni, bez serca, nieprzejednani, przewrotni,<br />
niepowściągliwi, okrutni, nie miłujący tego, co dobre, zdradzieccy, nadęci, miłujący więcej<br />
rozkosze niż Boga, którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest<br />
zaprzeczeniem jej mocy”. 2 Tymoteusza 3,1-5. „A Duch jawnie mówi, iż w ostateczne<br />
czasy odstaną niektórzy od wiary, słuchając duchów zwodzących i nauk diabelskich”. 1<br />
Tymoteusza 4,1. Szatan będzie działał „z wszelką mocą, wśród znaków i rzekomych cudów,<br />
i wśród wszelkich podstępnych oszustw” tak, że wszyscy, którzy „nie przyjęli miłości<br />
prawdy, która mogła ich zbawić” wpadną w ostry obłęd, „tak iż uwierzą kłamstwu”. 2<br />
Tesaloniczan 2,9-11. Kiedy niepobożność osiągnie ten stan, wtedy pojawią się te same<br />
skutki, jakie widoczne były w pierwszych wiekach. {WB 236.2}<br />
Ogromna różnorodność wyznań panująca w protestantyzmie jest przez wielu uważana za<br />
decydujący dowód, iż każda próba zapewnienia wymuszonej jedności skończy się<br />
niepowodzeniem. A jednak od wielu już lat istnieje w Kościołach protestanckich silne i<br />
narastające dążenie do zjednoczenia, które miałoby się oprzeć na zaakceptowaniu<br />
wspólnych zasad wiary. Aby osiągnąć taki stan, należałoby z konieczności unikać wszelkich<br />
dyskusji na tematy, co do których nie ma zgodności opinii, nawet gdyby były to<br />
najważniejsze z punktu widzenia Pisma Świętego zagadnienia. {WB 236.3}<br />
Charles Beecher, wybitny amerykański teolog, w swym kazaniu wygłoszonym w roku<br />
1846 oświadczył, że duchowieństwo „Kościołów ewangelicko-protestanckich znajduje się<br />
nie tylko pod silnym wpływem czysto ludzkiego strachu, lecz także żyje, porusza się i<br />
oddycha w zdecydowanie zepsutym stanie rzeczy, ustawicznie zwracając się do coraz<br />
niższych instynktów swojej natury, aby przemilczeć prawdę i skłonić kolana przed mocą<br />
odstępstwa. Czyż nie tak działo się z Rzymem? Czy nie kroczymy jego śladami? Cóż nas<br />
298
Change language