Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
amach. Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w<br />
nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświęcił<br />
go”. 2 Mojżeszowa 20,8-11.* {WB 230.4}<br />
Duch Boży działał na serca tych, którzy studiowali Jego Słowo. Opanowało ich<br />
przeświadczenie, że nieświadomie przekraczali to przykazanie, lekceważąc dzień<br />
odpoczynku ustanowiony przez Stwórcę. Zaczęli szukać przyczyn święcenia pierwszego<br />
dnia tygodnia zamiast dnia poświęconego przez Boga. Nie mogli znaleźć w Piśmie Świętym<br />
żadnego dowodu unieważnienia lub zmiany czwartego przykazania. Błogosławieństwo<br />
uświęcające siódmy dzień tygodnia nigdy nie zostało cofnięte. Badający Biblię dążyli do<br />
poznania i czynienia woli Bożej. Gdy stwierdzili, że przestępują Jego prawo, smutek<br />
wypełnił ich serca, postanowili więc dowieść swej wierności Bogu przez święcenie dnia<br />
sobotniego. {WB 231.1}<br />
Czyniono wielkie wysiłki, aby podważyć ich wiarę. Wszyscy zrozumieli, że jeśli<br />
ziemska świątynia była odbiciem świątyni niebiańskiej, to prawo przechowywane w skrzyni<br />
przymierza znajdującej się na ziemi było dokładną kopią prawa w skrzyni w niebie i że<br />
przyjęcie prawdy o niebiańskiej świątyni pociąga za sobą konieczność uznania wymagań<br />
prawa Bożego, a więc także soboty w czwartym przykazaniu. W tym tkwiła przyczyna<br />
ostrego i zdecydowanego sprzeciwu wobec zharmonizowanych ze sobą prawd Pisma<br />
Świętego, wyjaśniających służbę Chrystusa w niebiańskiej świątyni. Ludzie próbowali<br />
zamknąć drzwi, które Bóg otworzył, a otworzyć te, które On zamknął. Ale Ten, „który<br />
otwiera, a nikt nie zamknie” i Ten, który „zamyka, a nikt nie otworzy”, powiedział: „Oto<br />
sprawiłem, że przed tobą otwarte drzwi, których nikt nie może zamknąć”. Objawienie 3,7-8.<br />
Chrystus otworzył drzwi — rozpoczął służbę — w miejscu najświętszym niebiańskiej<br />
świątyni i wypłynęło z niej światło, które pokazało, że czwarte przykazanie jest nieodłączną<br />
częścią Bożego prawa tam przechowywanego. Co Bóg postanowił, tego człowiek nie mógł<br />
przekreślić. {WB 231.2}<br />
Ci, którzy przyjęli światło wyjaśniające pośredniczą służbę Chrystusa i uznali<br />
niezmienność prawa Bożego, stwierdzili, że są to prawdy zawarte w czternastym rozdziale<br />
Apokalipsy Jana. Poselstwa tego rozdziału są potrójnym ostrzeżeniem, które ma<br />
przygotować mieszkańców ziemi na powtórne przyjście Chrystusa.28 Obwieszczenie, że<br />
„nadeszła godzina sądu jego”, wskazuje na końcowy akt służby Chrystusa, pełnionej dla<br />
zbawienia ludzkości; mówi ono o prawdzie, która musi być głoszona aż do czasu<br />
zakończenia pośrednictwa Zbawiciela i Jego powrotu na ziemię w celu zabrania swojego<br />
ludu do siebie. Sąd, który rozpoczął się w roku 1844, musi trwać dopóty, dopóki sprawy<br />
wszystkich, zarówno umarłych, jak i żyjących, nie zostaną rozstrzygnięte, a więc do końca<br />
czasu łaski. Aby ludzie mogli się ostać przed sądem, poselstwo Boże nakazuje im: „Bójcie<br />
się Boga i oddajcie mu chwałę (...) i oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i<br />
morze, i źródła wód”. Skutek przyjęcia wspomnianych poselstw przedstawiony jest w<br />
292
Change language