Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Rozdział 25 — Stany Zjednoczone w Proroctwie<br />
„I otworzyła się świątynia Boża, która jest w niebie, i ukazała się Skrzynia Przymierza<br />
jego w świątyni jego”. Objawienie 11,19. Skrzynia przymierza Bożego znajduje się w<br />
drugim pomieszczeniu świątyni, w miejscu najświętszym. Podczas służby w ziemskiej<br />
świątyni, „która jest tylko obrazem i cieniem niebieskiej”, pomieszczenie to było otwierane<br />
tylko w Dniu Pojednania w celu oczyszczenia świątyni. Dlatego też stwierdzenie mówiące,<br />
że świątynia w niebie otworzyła się i widać w niej skrzynię przymierza, wskazuje na<br />
otworzenie miejsca najświętszego w roku 1844, kiedy to Chrystus wszedł tam, aby dokonać<br />
końcowego aktu pojednania. Ci, którzy wiarą podążali za swym Najwyższym Kapłanem,<br />
gdy przystąpił do służby w miejscu najświętszym, ujrzeli skrzynię przymierza. Ponieważ<br />
studiowali zagadnienie świątyni, zrozumieli zmianę, jaka nastąpiła w służbie Zbawiciela i<br />
wiedzieli, że pełni On ją teraz przed arką Bożą, wstawiając się na mocy swej przelanej krwi<br />
za grzesznikami. {WB 230.1}<br />
Skrzynia znajdująca się w przybytku ziemskim zawierała dwie kamienne tablice, na<br />
których wypisane były przykazania Boże. Skrzynia ta była jedynie miejscem<br />
przechowywania tablic i tylko znajdujące się w niej przykazania stanowiły o jej wartości i<br />
świętości. Gdy świątynia Boża w niebie została otworzona, ukazała się skrzynia przymierza.<br />
W miejscu najświętszym niebiańskiej świątyni, w skrzyni przymierza, przechowywane jest<br />
prawo, które wśród błyskawic i gromów Bóg sam ogłosił na górze Synaj i własnym palcem<br />
napisał na kamiennych tablicach. {WB 230.2}<br />
Zakon Boży znajdujący się w niebiańskiej świątyni jest oryginałem prawa, którego<br />
przykazania spisane na kamiennych tablicach i zanotowane przez Mojżesza w jego<br />
Pięcioksięgu stanowią nieomylny odpis. Wszyscy, którzy doszli do zrozumienia tego<br />
ważnego zagadnienia, pojęli także świętość i niezmienność prawa Bożego. Jak nigdy<br />
przedtem odczuwali teraz moc słów Zbawiciela: „Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani<br />
jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z zakonu”. Mateusza 5,18. Prawo Boże, będące<br />
objawieniem Jego woli i odbiciem Jego charakteru, musi trwać wiecznie „jako wierny<br />
świadek w niebie”. Nie unieważniono z niego ani jednego przykazania, nie zmieniła się w<br />
nim ani jedna kropka lub kreska. Psalmista powiedział: „Panie, słowo twoje trwa na wieki”<br />
(Psalmów 119,89), „nieodmienne są wszystkie przykazania jego, utwierdzone na wieki<br />
wieczne”. Psalmów 111,7-8. {WB 230.3}<br />
W centrum dekalogu znajduje się czwarte przykazanie, które w wersji pierwotnej,<br />
ogłoszonej, przez Boga, brzmi następująco: „Pamiętaj o dniu sabatu, aby go święcić. Sześć<br />
dni będziesz pracował i wykonywał wszelką pracę, ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga<br />
twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój<br />
sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich<br />
291
Change language