Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Wydarzenia, które miały miejsce przy zburzeniu Jerozolimy, ilustrują mściwy sposób<br />
postępowania szatana wobec tych, którzy poddają się jego wpływom i panowaniu. {WB<br />
22.3}<br />
Nie możemy pojąć, jak bardzo powinniśmy być wdzięczni Chrystusowi za Jego pokój i<br />
opiekę, jakimi nas otacza. Jedynie moc Boża chroni ludzi przed całkowitą władzą szatana.<br />
Nawet nieposłuszni i niewdzięczni powinni widzieć powód do wdzięczności wobec Boga za<br />
Jego łaskę i cierpliwość, gdyż to On trzyma na wodzy moc szatana. Jednak gdy ludzie<br />
przekraczają granice Bożej cierpliwości, wówczas kończy się dla nich ograniczenie siły<br />
szatana. Bóg nigdy nie jest wykonawcą wyroku nad przestępcami, lecz tych, którzy<br />
odrzucają Jego łaskę, pozostawia własnemu losowi, aby zbierali to, co sami zasiali. Każdy<br />
odrzucony promień światła, każde wyśmiane lub zlekceważone napomnienie, każda<br />
pielęgnowana namiętność, każde przestąpienie prawa Bożego, jest zasianym nasieniem,<br />
które na pewno w swoim czasie przyniesie owoc. Duch Święty, któremu się człowiek stale<br />
sprzeciwia, w końcu go opuszcza i człowiek nie ma już siły opanować złych namiętności.<br />
Pozbawiony też zostaje ochrony przed wrogością szatana. Zburzenie Jerozolimy jest<br />
wstrząsającym i uroczystym ostrzeżeniem dla wszystkich, którzy lekceważą Bożą łaskę i<br />
sprzeciwiają się napomnieniom Jego miłosierdzia. Nie ma dobitniejszego świadectwa o<br />
odrazie Boga do grzechu i przykładu kary, jaka spotka winnych. Proroctwo Zbawiciela o<br />
zburzeniu Jerozolimy będzie miało jeszcze inne wypełnienie, a straszliwe spustoszenie<br />
miasta było tylko zapowiedzią przyszłych wydarzeń. W losie wybranego miasta możemy<br />
dostrzec los całego świata, który odrzucił miłosierdzie Boże i podeptał Jego prawo. Straszne<br />
są obrazy nędzy ludzkiej, której ziemia była świadkiem przez długie wieki bezprawia i<br />
przestępstw popełnionych przez człowieka. Serce zamiera, a duch wątleje, gdy człowiek<br />
przywodzi na myśl te rzeczy. Straszne były zawsze następstwa odrzucenia autorytetu<br />
niebios, ale jeszcze straszniejsze obrazy odsłaniają nam przepowiednie na przyszłość. Czym<br />
są obrazy przeszłości — długi szereg zbrodni, wojen, buntów, walk, „szat we krwi<br />
zbroczonych” (Izajasza 9,5) — w porównaniu z okropnościami tego dnia, w którym Duch<br />
Boży już całkowicie opuści niesprawiedliwych i nie będzie więcej powstrzymywał<br />
wybuchów ludzkiej namiętności ani szatańskiej złości? Wtedy, jak nigdy przedtem, świat<br />
ujrzy skutki panowania szatana. {WB 22.4}<br />
Jednak w tym wielkim dniu, tak jak podczas zburzenia Jerozolimy, dzieci Boże będą<br />
wyratowane, „każdy (...) wpisany do [księgi] życia w Jeruzalem”. Izajasza 4,3 (BT).<br />
Chrystus powiedział, że przyjdzie powtórnie, aby zabrać swoich wiernych. „I wtedy ukaże<br />
się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy biadać będą wszystkie plemiona ziemi, i<br />
ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą. I<br />
pośle aniołów swoich z wielką trąbą, i zgromadzą wybranych jego z czterech stron świata z<br />
jednego krańca nieba aż po drugi”. Mateusza 24,30-31. Potem wszyscy ci, którzy wzgardzili<br />
ewangelią, zostaną zniszczeni „tchnieniem ust jego i blaskiem przyjścia jego”. 2<br />
18
Change language