Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
żeby to uczynić muszą zrozumieć Jego dzieło i z wiarą udać się za Nim przed oblicze Boga.<br />
W tym sensie zostało o nich powiedziane, że weszli na ucztę weselną. {WB 227.1}<br />
W przypowieści panny, które zabrały oliwę w naczyniach wraz ze swymi lampami,<br />
weszły z oblubieńcem na wesele. Ci, którzy wraz ze znajomością prawd biblijnych posiadali<br />
również Ducha Bożego i jego łaskę, którzy w nocy ciężkiej próby cierpliwie czekali i<br />
szukali w Biblii jaśniejszego światła, ci zrozumieli prawdę dotyczącą świątyni w niebie oraz<br />
zmianę, jaka nastąpiła w kapłańskiej służbie Zbawiciela i swą wiarą towarzyszyli Mu w<br />
wykonywanym tam przez Niego dziele. Wszyscy ci, którzy na podstawie świadectwa Pisma<br />
Świętego przyjmują te prawdy i wiarą towarzyszą Chrystusowi, gdy stoi On przed Bogiem,<br />
by dokonać ostatniego dzieła pośrednictwa, a przy jego zakończeniu otrzymać swoje<br />
królestwo — wszyscy ci przedstawieni są jako idący wraz z Nim na wesele. {WB 227.2}<br />
W przypowieści z dwudziestego drugiego rozdziału Ewangelii Mateusza użyty jest<br />
podobny symbol uczty weselnej. Wynika z niego wyraźnie, że sąd śledczy będzie miał<br />
miejsce przed uroczystością weselną. Zanim uczta się rozpoczęła, król przyszedł, aby<br />
przypatrzeć się gościom, czy są odziani w szaty weselne (patrz Mateusza 22,11), w<br />
nieskalane szaty charakteru wybielonego „we krwi Baranka”. Objawienie 7,14. {WB 227.3}<br />
Każdy, kto nie będzie tak odziany, zostanie usunięty, natomiast wszyscy ci, którzy przy<br />
badaniu będą posiadali szatę weselną, zostaną przyjęci przez Boga i uznani za godnych<br />
udziału w królestwie oraz miejsca przy Jego tronie. Badanie charakterów ludzi oraz<br />
decydowanie, kto jest przygotowany do odziedziczenia Królestwa Bożego, jest właśnie<br />
sądem śledczym, końcowym etapem służby Chrystusa w niebiańskiej świątyni. {WB 227.4}<br />
Gdy sąd śledczy zostanie zakończony, kiedy sprawy tych, którzy na przestrzeni<br />
wszystkich wieków uważali się za naśladowców Chrystusa, zostaną zbadane i<br />
rozstrzygnięte, wtedy — a nie wcześniej — skończy się czas próby i drzwi łaski zostaną<br />
zamknięte. Zatem zdanie: „Te, które były gotowe, weszły z nim na wesele, i zamknięto<br />
drzwi” prowadzi nas przez ostatnią służbę Zbawiciela do czasu, w którym wielkie dzieło<br />
zbawienia ludzkości zostanie zakończone. {WB 227.5}<br />
Gdy podczas służby w ziemskiej świątyni, która — jak stwierdziliśmy — była<br />
symbolem służby w świątyni niebiańskiej, najwyższy kapłan wchodził w Dniu Pojednania<br />
do miejsca najświętszego, służba w miejscu świętym kończyła się. Bóg rozkazał: „Żaden<br />
człowiek nie będzie przebywał w Namiocie Zgromadzenia, gdy on [Aaron — najwyższy<br />
kapłan] tam będzie wchodził, aby dokonać przebłagania w świątyni (...) dopóki nie<br />
wyjdzie”. 3 Mojżeszowa 16,17. {WB 227.6}<br />
Podobnie Chrystus, wszedłszy do miejsca najświętszego, aby dokonać tam końcowego<br />
dzieła pojednania, zakończył swoją służbę w pierwszym pomieszczeniu, ale gdy służba w<br />
pierwszym pomieszczeniu kończyła się, rozpoczynała się służba w pomieszczeniu drugim.<br />
287
Change language