Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Przyjście to przepowiada także prorok Malachiasz: „Potem nagle przyjdzie do swej<br />
świątyni Pan, którego oczekujecie, to jest anioł przymierza, którego pragniecie. Zaiste, on<br />
przyjdzie — mówi Pan Zastępów”. Malachiasza 3,1. Przyjście Pana do swej świątyni było<br />
dla Jego ludu czymś nagłym i nieoczekiwanym. Nie szukano go właśnie tam, czekano, aż<br />
przyjdzie na ziemię „w ogniu, płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga,<br />
oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii”. 2 Tesaloniczan 1,8. {WB 225.5}<br />
Ludzie nie byli jeszcze gotowi na spotkanie Pana. Wciąż pozostało do wykonania dzieło<br />
przygotowania. Musiało dotrzeć do nich światło, które skierowałoby ich uwagę na świątynię<br />
Boga w niebie, a kiedy już zrozumieją służbę sprawowaną tam przez ich Najwyższego<br />
Kapłana, zostaną im wskazane nowe obowiązki. Kościół miał otrzymać jeszcze jedno<br />
ostrzeżenie i pouczenie. Prorok powiedział: „Lecz kto będzie mógł znieść dzień jego<br />
przyjścia, i kto się ostoi, gdy się ukaże? Gdyż jest on jako ogień odlewacza, jak ług<br />
foluszników. Usiądzie, aby wytapiać i czyścić srebro. Będzie czyścił synów Lewiego i<br />
będzie ich płukał jak złoto i srebro. Potem będą mogli składać Panu ofiary w<br />
sprawiedliwości”. Malachiasza 3,2-3. Ci, którzy żyć będą na ziemi wtedy, gdy ustanie<br />
pośrednictwo Chrystusa w świątyni w niebie, będą musieli stanąć przed obliczem świętego<br />
Boga bez pośrednika. Ich szaty muszą być wtedy bez plamy, a ich charaktery oczyszczone z<br />
grzechu przez pokropienie krwią. To dzięki lasce Bożej i swoim gorliwym staraniom stają<br />
się zwycięzcami w walce ze złem. Podczas gdy w niebie odbywa się sąd przedadwentowy,<br />
gdy grzechy skruszonych wierzących są usuwane ze świątyni, musi nastąpić szczególne<br />
dzieło oczyszczenia i usunięcia grzechu spośród ludu Bożego na ziemi. Dzieło to jest jasno<br />
przedstawione w poselstwach z czternastego rozdziału Apokalipsy Jana. {WB 226.1}<br />
Po wykonaniu tego zadania naśladowcy Chrystusa będą gotowi na Jego przybycie. „I<br />
miła będzie Panu ofiara Judy i Jeruzalemu, jak za dni dawnych, jak w latach<br />
minionych”. Malachiasza 3,4. Wtedy Kościół, którego Pan po swoim przyjściu ma przyjąć<br />
do siebie, będzie Kościołem pełnym „chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym<br />
rodzaju”. Efezjan 5,27. Wtedy Jego oblubienica zajaśnieje „jak zorza poranna, piękna jak<br />
księżyc, promienna jak słońce, groźna jak hufce waleczne”. Pieśń nad pieśniami 6,10. {WB<br />
226.2}<br />
Oprócz przyjścia Pana do swej świątyni, Malachiasz przepowiada także Jego przyjście w<br />
celu dokonania sądu. „Wtedy przyjdę do was na sąd i rychło wystąpię jako oskarżyciel<br />
czarowników, cudzołożników, krzywoprzysięzców, tych, którzy uciskają najemnika, wdowę<br />
i sierotę, gnębią obcego przybysza, a mnie się nie boją — mówi Pan<br />
Zastępów”. Malachiasza 3,5. Apostoł Juda przedstawia to samo wydarzenie w słowach:<br />
„Oto przyszedł Pan z tysiącami swoich świętych, aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać<br />
wszystkich bezbożników za wszystkie ich bezbożne uczynki, których się dopuścili, i za<br />
wszystkie bezecne słowa, jakie wypowiedzieli przeciwko niemu bezbożni grzesznicy”. Judy<br />
285
Change language