Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Świątynia wzniesiona przez Mojżesza była zbudowana według pewnego wzoru.<br />
„Dokładnie według wzoru przybytku i wzoru wszystkich jego sprzętów, które ci pokażę, tak<br />
wykonacie”. 2 Mojżeszowa 25,9. I jeszcze raz Mojżesz otrzymał polecenie: „Bacz, abyś<br />
uczynił to według wzoru, który ci ukazano na górze”. 2 Mojżeszowa 25,40. Apostoł Paweł<br />
mówi, że pierwszy przybytek „był wzorem na teraźniejszy czas, w którym dary i ofiary<br />
bywają ofiarowane” (Hebrajczyków 9,9), że przedmioty znajdujące się w nim były<br />
„odbiciem rzeczy niebieskich” (Hebrajczyków 9,23), że kapłani, którzy składali tam ofiary<br />
według przepisów prawa, służyli „w świątyni, która jest tylko obrazem i cieniem<br />
niebieskiej” (Hebrajczyków 8,5), i że Chrystus „nie wszedł do świątyni zbudowanej rękami,<br />
która jest odbiciem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się wstawiać teraz za nami przed<br />
obliczem Boga”. Hebrajczyków 9,24. {WB 219.5}<br />
Świątynia w niebie, gdzie Chrystus sprawuje służbę wstawienniczą za nas, jest<br />
prototypem, według którego Mojżesz zbudował jej kopię — świątynię na ziemi. Bóg<br />
natchnął swoim Duchem budowniczych ziemskiego przybytku. Biegłość w sztuce<br />
budowlanej wykazana podczas wznoszenia świątyni była objawieniem Bożej mądrości.<br />
Ściany przybytku, powleczone złotem, we wszystkich kierunkach odbijały światło siedmiu<br />
lamp złotego świecznika. Stół na chleby pokładne i ołtarz kadzenia błyszczały jak<br />
polerowane złoto. Szkarłatne, błękitne i purpurowe zasłony z wyhaftowanymi na nich<br />
postaciami dodawały wnętrzu piękna. {WB 219.6}<br />
Za drugą zasłoną znajdowała się święta szekina — widzialny objaw chwały Bożej, przed<br />
którą nikt oprócz najwyższego kapłana nie mógł stanąć i pozostać przy życiu. {WB 220.1}<br />
Niezrównany blask ziemskiej świątyni miał uzmysłowić Żydom wspaniałość świątyni<br />
niebiańskiej, gdzie Chrystus, nasz Orędownik, służy dla nas przed tronem Bożym.<br />
Mieszkanie Króla królów, gdzie „tysiąc tysięcy służy mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć<br />
tysięcy stoi przed nim” (Daniela 7,10), owa świątynia pełna chwały wiecznego tronu —<br />
gdzie serafini, jego jaśniejący strażnicy, zakrywają swe twarze wielbiąc Boga — mogła<br />
znaleźć w najwspanialszej budowli, jaką wzniosły ręce ludzkie, tylko słabe odbicie swej<br />
wielkości i wspaniałości. A jednak przez istnienie ziemskiej świątyni i służbę w niej<br />
sprawowaną uczono ważnych prawd dotyczących świątyni w niebie i wielkiego dzieła, jakie<br />
dokonuje się tam dla zbawienia człowieka. {WB 220.2}<br />
Oba pomieszczenia świątyni niebiańskiej posiadają swoją kopię w świątyni ziemskiej w<br />
postaci miejsca świętego i najświętszego. Gdy apostołowi Janowi pozwolono w wizji ujrzeć<br />
świątynię w niebie, zobaczył w niej „przed tronem (...) siedem ognistych<br />
pochodni”. Objawienie 4,5. Ujrzał też anioła, który „stanął przy ołtarzu, mając złotą<br />
kadzielnicę, i dano mu wiele kadzidła, aby je ofiarował wraz z modlitwami wszystkich<br />
świętych na złotym ołtarzu, przed tronem”. Objawienie 8,3. Prorokowi pozwolono obejrzeć<br />
pierwsze pomieszczenie świątyni niebiańskiej, w którym ujrzał siedem lamp ognistych i<br />
277
Change language