Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
która poruszyła serca. Nie było w tym względzie żadnych wątpliwości, żadnych pytań.<br />
Podczas triumfalnego wjazdu Jezusa do Jerozolimy rzesze, które przybyły tam na święto,<br />
zebrały się u stóp Góry Oliwnej i przyłączywszy się do tłumu, jaki szedł za Chrystusem,<br />
dały się porwać radości i wykrzykiwały: „Błogosławiony, który przychodzi w imieniu<br />
Pańskim”. Mateusza 21,9. W podobny sposób niewierzący, którzy uczestniczyli w<br />
zebraniach adwentystów — jedni przychodzili tam z czystej ciekawości, inni zaś po to, by je<br />
wyśmiać — odczuwali przekonywającą moc towarzyszącą poselstwu: „Oto oblubieniec,<br />
wyjdźcie na spotkanie”. {WB 213.3}<br />
W tym czasie ludzie posiadali wiarę, dzięki której ich modlitwy były wysłuchiwane —<br />
wiarę, która była hojnie wynagradzana. Jak deszcz na spragnioną ziemię, tak łaska spływała<br />
na szczerze szukających Boga. Ci, którzy spodziewali się, że wkrótce staną twarzą w twarz<br />
naprzeciw swego Zbawiciela, przepełnieni byli niewypowiedzianą radością. Zmiękczająca<br />
serca i łagodząca moc Ducha Świętego kruszyła wszelką zatwardziałość. Bóg obficie<br />
błogosławił tym, którzy byli Mu wierni. {WB 213.4}<br />
Wierzący trwali w uroczystym skupieniu wyczekując dnia, w którym spodziewali się<br />
spotkać powracającego Chrystusa. Uważali za swój obowiązek, aby codziennie upewniać<br />
się, czy są gotowi na przyjście Pana; ich serca pozostawały w stałej łączności z Bogiem,<br />
często modlili się wspólnie jedni za drugich. Stale zbierali się w odosobnionych miejscach,<br />
aby przebywać ze Zbawicielem, a głos ich wstawienniczych modlitw wznosił się ku niebu z<br />
pól i lasów. Pewność przyjęcia ich przez Jezusa była dla nich ważniejsza niż codzienne<br />
pożywienie, a gdy jakieś zwątpienie wkradło się do serca, nie spoczęli, dopóki nie zostało<br />
usunięte. Ponieważ otrzymywali dowody przebaczającej łaski, tęsknili za Tym, którego<br />
miłowali całym sercem. {WB 213.5}<br />
Niestety, czekało ich jeszcze jedno rozczarowanie. Czas oczekiwania minął, a Zbawiciel<br />
się nie zjawił. Pomimo to z niezachwianą ufnością dalej wyczekiwali Jego przyjścia.<br />
Odczuwali teraz to, co przeżyła Maria, która przyszedłszy do grobu Zbawiciela i nie<br />
znalazłszy Go w nim, płacząc zawołała: „Wzięli Pana mego, a nie wiem, gdzie go<br />
położyli”. Jana 20,13. {WB 213.6}<br />
Uczucie nabożnej czci oraz strach przed tym, że poselstwo może okazać się prawdą,<br />
pohamowały na jakiś czas niewierzących. Gdy minął oczekiwany moment, wpływ ten nie<br />
ustał od razu, nie odważono się natychmiast okazać radości z powodu zawiedzionych<br />
nadziei wierzących, ale gdy nie pojawił się żaden znak gniewu Boga, niewierni otrząsnęli<br />
się z chwilowych obaw i powrócili do krytyki i szyderstw. Wielu z tych, którzy twierdzili,<br />
że wierzą w rychłe przyjście Chrystusa, teraz porzuciło tę wiarę. Niektórzy, poprzednio<br />
bardzo pewni siebie, poczuli się tak głęboko dotknięci w swej dumie, że pragnęli zejść z<br />
tego świata. Podobnie jak Jonasz oskarżali Boga i woleli raczej umrzeć niż żyć. Inni, którzy<br />
swej wiary nie opierali na Słowie Bożym, lecz na poglądach ludzi, byli gotowi zmienić<br />
269
Change language