Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Biblia stwierdza, że przed powtórnym przyjściem Pana szatan będzie działać z „wielką<br />
mocą, wśród znaków i rzekomych cudów, i wśród wszelkich podstępnych oszustw” i że na<br />
tych, którzy „nie przyjęli miłości prawdy, która mogła ich zbawić”, Bóg ześle „ostry obłęd,<br />
tak iż uwierzą kłamstwu”. 2 Tesaloniczan 2,9-11. {WB 206.1}<br />
Upadek Babilonu będzie całkowity dopiero wtedy, gdy zostanie osiągnięty ten stan i w<br />
chrześcijaństwie nastąpi zupełne połączenie się Kościoła ze światem. Zmiana ta następuje<br />
stopniowo i całkowite wypełnienie się proroctwa z Ap 14,8 należy jeszcze do<br />
przyszłości. {WB 206.2}<br />
Pomimo duchowej ciemności i odłączenia się od Boga, jakie istnieje w Kościołach<br />
wchodzących w skład Babilonu, znajduje się jeszcze w nim wielu prawdziwych<br />
naśladowców Chrystusa. Wielu jest wśród nich takich, którzy nigdy jeszcze nie słyszeli o<br />
prawdach dotyczących naszych czasów. Wielu jest niezadowolonych ze stanu, w jakim się<br />
znajdują i pragną jaśniejszego światła. Na próżno jednak szukają obecności Chrystusa w<br />
Kościele, do którego należą. W miarę jak Kościoły coraz bardziej oddalają się od prawdy i<br />
coraz mocniej wiążą ze światem, różnica między dwiema grupami staje się coraz bardziej<br />
widoczna. W końcu dojdzie do wyraźnego podziału. Przyjdzie czas, kiedy ci, co ponad<br />
wszystko miłują Boga, nie będą mogli dłużej pozostać w łączności z tymi, którzy miłują<br />
„więcej rozkosze niż Boga, którzy przybierają pozór pobożności, podczas gdy życie ich jest<br />
zaprzeczeniem jej mocy”. 2 Tymoteusza 3,4-5. {WB 206.3}<br />
Osiemnasty Rozdział Apokalipsy Jana wskazuje na czas, kiedy Kościół na skutek<br />
odrzucenia trójanielskiego poselstwa (Objawienie 14,6-12) osiągnie stan przepowiedziany<br />
przez drugiego anioła, a lud Boży, przebywający jeszcze w Babilonie, zostanie wezwany do<br />
wyjścia z niego. Wezwanie to będzie ostatnią wieścią, jaką Bóg skieruje do świata. Gdy ci,<br />
którzy „nie uwierzyli prawdzie, lecz znaleźli upodobanie w nieprawości” (2 Tesaloniczan<br />
2,12), zostaną poddani „ostremu obłędowi” i „uwierzą kłamstwu”, wtedy światło prawdy<br />
oświeci tych wszystkich, którzy otworzyli serca na jego przyjęcie i wszystkie dzieci Boże,<br />
pozostające jeszcze w Babilonie, posłuchają wezwania: „Wyjdźcie z niego, ludu<br />
mój”. Objawienie 18,4. {WB 206.4}<br />
260
Change language