Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
przyjął on wskutek swego nieprawego związku z władcami świata. Przyjaźń ze światem<br />
niszczy wiarę Babilonu, a on z kolei wywiera na ludzi zgubny wpływ, szerząc nauki<br />
sprzeczne z wyraźnymi wypowiedziami Pisma Świętego. {WB 205.1}<br />
Rzym zabronił ludziom czytania Biblii i zażądał od wszystkich, aby w jej miejsce<br />
przyjęli jego nauki. Reformacja miała przywrócić światu Słowo Boże, ale czy we<br />
współczesnych Kościołach nie uczy się ludzi opierać swej wiary bardziej na ludzkich<br />
naukach niż na Piśmie Świętym? Charles Beecher, mówiąc o Kościołach protestanckich,<br />
stwierdził: „Drżą one przed każdym mocniejszym słowem sprzeciwiającym się ich zasadom<br />
wiary z taką samą wrażliwością, z jaką ojcowie Kościoła bali się każdego ostrego słowa<br />
przeciwko rozwijającemu się kultowi świętych i męczenników, któremu hołdowali (...).<br />
Wyznania ewangelickie do tego stopnia związały sobie ręce, że nikt spośród nich nie może<br />
zostać kaznodzieją, jeżeli nie zaakceptuje oprócz Biblii jeszcze jakiejś innej książki (...). Nie<br />
ma żadnej przesady w stwierdzeniu, że księgi wyznaniowe zaczynają działać przeciwko<br />
Biblii, tak jak to czynił Rzym, z tym, że robią to w bardziej subtelny sposób”. — Kazanie na<br />
temat: „The Bibie a Sufficient Creed”, wygłoszone w Fort Wayne, 22 lutego 1846. {WB<br />
205.2}<br />
Gdy wierni nauczyciele wykładają Słowo Boże, pojawiają się uczeni ludzie i teolodzy,<br />
którzy twierdząc, że rozumieją Pismo Święte, jednocześnie krytykują zdrową naukę jako<br />
herezję i w ten sposób odwodzą ludzi od poszukiwania prawdy. Gdyby świat nie był<br />
całkowicie upity winem „Babilonu”, jasne i przenikające serce prawdy Słowa Bożego<br />
przekonałyby i nawróciły wielkie rzesze ludzi. Niestety, zasady wiary chrześcijańskiej<br />
wydają się tak zagmatwane i sprzeczne, że ludzie nie wiedzą, co należy uważać za prawdę.<br />
Wina za brak pokuty w świecie spada na Kościół. {WB 205.3}<br />
Poselstwo drugiego anioła (z czternastego rozdziału Apokalipsy Jana) po raz pierwszy<br />
zostało ogłoszone w lecie 1844 roku i skierowano je do Kościołów Stanów Zjednoczonych,<br />
gdzie ostrzeżenie dotyczące sądu Bożego było najszerzej głoszone i odrzucone, i gdzie<br />
upadek Kościołów był najgwałtowniejszy. Jednak poselstwo to nie znalazło swego<br />
pełnego wypełnienia w roku 1844 r. W tym czasie Kościoły doznały moralnego upadku,<br />
ponieważ odrzuciły światło poselstwa adwentowego, ale upadek ten nie był całkowity.<br />
Ponieważ dalej odrzucały prawdy szczególnie ważne w ich czasie, staczały się coraz niżej,<br />
ale nie można było tego nazwać upadkiem Babilonu, „który napoił wszystkie narody winem<br />
szaleńczej rozpusty”. Nie skłonił on jeszcze wszystkich narodów do wypicia tego wina.<br />
Duch zeświecczenia i obojętność wobec prawd aktualnych dla naszego czasu rzeczywiście<br />
istnieje w Kościołach protestanckich we wszystkich krajach chrześcijańskich i Kościoły te<br />
są również objęte uroczystym i strasznym wyrokiem drugiego anioła, ale odstępstwo nie<br />
osiągnęło jeszcze punktu kulminacyjnego. {WB 205.4}<br />
259
Change language