Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
jako kobieta, która w Biblii symbolizuje Kościół. Kobieta szlachetna reprezentuje czysty<br />
Kościół, natomiast nierządnica — Kościół odstępczy. {WB 201.2}<br />
Święty i trwały związek, jaki panuje między Chrystusem a Jego Kościołem,<br />
przedstawiony jest w Biblii za pomocą symbolu małżeństwa. Pan związał ze sobą swój lud<br />
świętym przymierzem. On obiecał, że będzie Bogiem, a lud przyrzekł, że będzie należał<br />
wyłącznie do Niego. Bóg powiedział: „I zaręczę cię z sobą na wieki, zaręczę cię z sobą na<br />
zasadzie sprawiedliwości prawa, miłości i zmiłowania”. Ozeasza 2,21. I ponownie: „Bom Ja<br />
jest małżonkiem waszym”. Jeremiasza 3,14 (BG). Apostoł Paweł posługuje się tym samym<br />
zwrotem w Nowym Testamencie, kiedy powiada: „Zaręczyłem was z jednym mężem, aby<br />
stawić przed Chrystusem dziewicę czystą”. 2 Koryntian 11,2. {WB 201.3}<br />
Niewierność Kościoła, który odrzucił miłość i zaufanie do Chrystusa oraz pozwolił, by<br />
umiłowanie doczesności ogarnęło jego serce, porównana jest do złamania przysięgi<br />
małżeńskiej. Grzech Izraela polegający na odłączeniu się od Pana i wzgardzeniu wspaniałą<br />
miłością Bożą opisany jest za pomocą tego właśnie symbolu: „Związałem się z tobą<br />
przysięgą i zawarłem z tobą przymierze — mówi Wszechmocny Pan — i stałaś się moją”.<br />
„Stawałaś się coraz piękniejsza, i dostąpiłaś królewskiej godności. A twoja sława z powodu<br />
twojej piękności rozeszła się wśród narodów. Była bowiem doskonała dzięki mojej ozdobie,<br />
którą włożyłem na ciebie (...). Ale zaufałaś swojej piękności i pewna swojego sławnego<br />
imienia uprawiałaś nierząd”. Ezechiela 16,8.13-15. „Lecz jak kobieta zdradza swojego<br />
kochanka, tak wy mnie zdradziliście, domu Izraela — mówi Pan”. Jeremiasza 3,20. „Byłaś<br />
(...) żoną cudzołożnika, która zamiast swojego męża przyjmuje obcych”. Ezechiela<br />
16,32. {WB 201.4}<br />
Nowy Testament kieruje podobne słowa do rzekomych chrześcijan szukających bardziej<br />
przyjaźni ze światem niż z Bogiem. Apostoł Jakub mówi: „Cudzołożnicy i cudzołożnice!<br />
Nie wiecie, iż przyjaźń świata jest nieprzyjaźnią Bożą? Przetoż ktobykolwiek chciał być<br />
przyjacielem tego świata, staje się nieprzyjacielem Bożym”. Jakuba 4,4. {WB 201.5}<br />
Niewiasta (Babilon) z siedemnastego rozdziału Apokalipsy Jana przedstawiona jest jako<br />
„przyodziana w purpurę i w szkarłat, i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i<br />
perłami, a miała w ręce swej złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości jej nierządu. A<br />
na czole jej wypisane było imię o tajemniczym znaczeniu. Wielki Babilon, matka<br />
wszetecznic i obrzydliwości ziemi”. Objawienie 17,4-5. Prorok powiedział: „I widziałem tę<br />
kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych”. Objawienie 17,6. W<br />
dalszych słowach stwierdza on, że Babilon (kobieta) to „wielkie miasto, które panuje nad<br />
królami ziemi”. Objawienie 17,18. Potęgą sprawującą przez długie wieki nieograniczoną<br />
władzę nad monarchami świata chrześcijańskiego jest Rzym. Purpura i szkarłat, drogie<br />
kamienie i perły żywo obrazują wspaniałość i większą niż królewska wystawność cechującą<br />
dumną stolicę papieską. 0 żadnej innej potędze nie można słuszniej powiedzieć, że jest<br />
254
Change language