Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Rozczarowanie, jakiego doznali — choć było skutkiem niepełnego zrozumienia<br />
poselstwa głoszonego przez nich — miało wyjść na korzyść Kościoła. Wystawiło na próbę<br />
serca tych, którzy twierdzili, że przyjęli ostrzeżenie. Czy w obliczu zawodu porzucą swe<br />
doświadczenia i zaufanie do Słowa Bożego, czy raczej z modlitwą i w pokorze będą starali<br />
się odnaleźć błąd i dokładniej zrozumieć znaczenie proroctwa? Jak wielu przyjęło poselstwo<br />
drugiego adwentu z powodu strachu, chwilowego impulsu czy podniecenia? Jak wielu było<br />
nie dowierzających i połowicznie oddanych Chrystusowi? Tysiące twierdziły, że miłują<br />
Zbawiciela i czekają na Jego przyjście. Czy nie porzucą swej wiary, gdy przyjdzie im znosić<br />
szyderstwa i wrogość, zwłokę i rozczarowanie? Czy nie odrzucą prawd popartych<br />
dowodami z Biblii tylko dlatego, że nie od razu zrozumieli Boże zamiary? {WB 186.2}<br />
Próba ta miała wykazać odporność i silę tych, którzy z ufną wiarą postępowali według<br />
tego, co przyjęli za naukę Słowa Bożego i Ducha Świętego. Miała, jak żadne inne<br />
doświadczenie, wykazać im niebezpieczeństwo przyjmowania ludzkich teorii i interpretacji,<br />
zamiast korzystania z wyjaśnień samej Biblii. Rozczarowanie i smutek, wynikłe z<br />
popełnionych przez wierzących błędów, miały służyć koniecznym uzupełnieniom ich wiary.<br />
Miały doprowadzić ich do gruntowniejszego badania proroczego Słowa oraz nauczyć, że<br />
dokładniej należy badać zasady wiary i porzucać wszystko to, co — choćby było<br />
najpowszechniej przyjęte przez świat chrześcijański — nie jest oparte na Biblii. {WB<br />
186.3}<br />
Wierzącym tym, jak kiedyś pierwszym uczniom, wszystko, co w godzinie<br />
doświadczenia było niezrozumiałe, zostało później wyjaśnione. Gdyby dokładnie zrozumieli<br />
zamiary Boga, przekonaliby się, że pomimo prób, będących rezultatem ich błędów,<br />
zamierzenia Bożej miłości wobec nich powoli się realizowały. Doświadczyliby, że Pan<br />
„litościw jest i pełen miłosierdzia”, że Jego drogi to „dobroć i prawda dla tych, którzy<br />
strzegą przykazań Bożych i trwają przy świadectwie o Jezusie”. Objawienie 12,17. {WB<br />
186.4}<br />
235
Change language