Ukończenie Wyścigu_
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu. Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
Ze wszystkich dyscyplin sportowych uprawianych przez Greków i Rzymian biegi były najstarsze i najwyżej cenione. Brali w nich udział młodzi ludzie z szanowanych i zamożnych rodów, nie szczędząc przy tym wysiłku i dyscypliny koniecznych dla zdobycia nagrody. Zawody odbywały się według ścisłych reguł, a odstępstwo od nich uważano za niedopuszczalne. Ci, którzy pragnęli stanąć do wyścigu, musieli wcześniej przejść twardy trening. Szkodliwe pobłażanie apetytowi czy jakimkolwiek zachciankom, które mogłyby obniżyć sprawność umysłową i fizyczną, było wykluczone. Aby mieć nadzieję na zwycięstwo w tej próbie siły i szybkości, należało mieć mięśnie wyćwiczone do granic możliwości, a nerwy pod całkowitą kontrolą. W każdej chwili zawodnik musiał czuć się pewnie, każdy jego ruch musiał być szybki i zdecydowany — fizyczne zdolności musiały być rozwinięte w najwyższym stopniu.
Z udziałem w biegu wiązało się istotne ryzyko. DA 169.4 Kiedy zwycięzca biegu docierał do mety, aplauz ogromnej widowni rozdzierał powietrze i niósł się echem po okolicznych wzgórzach i szczytach. Na oczach tłumów sędzia wręczał mu symbole zwycięstwa — wieniec laurowy i gałązkę palmy, którą zwycięzca dzierżył w prawej ręce. Sławiono go w pieśniach w całym kraju. Także jego rodziców spotykały zaszczyty, a miasto, w którym mieszkał, cieszyło się wysokim uznaniem, iż wydało takiego wielkiego sportowca.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
skutek przyjęcia panujących wówczas poglądów na temat tego, co to jest świątynia. {WB<br />
185.3}<br />
W starotestamentowym systemie ofiarniczym, który był cieniem ofiary i kapłaństwa<br />
Chrystusa, oczyszczenie świątyni stanowiło ostatni akt służby najwyższego kapłana, jaką<br />
sprawował w ciągu roku. Było to ostatecznie pojednanie i usunięcie grzechu spośród<br />
Izraelitów. Symbolizowało końcową działalność naszego Najwyższego Kapłana w niebie,<br />
gdzie wymazuje On grzechy ludu Bożego, zapisane w niebiańskich księgach. Służba ta<br />
wymaga przeprowadzenia postępowania sądowego, które będzie poprzedzało powrót<br />
Chrystusa na obłokach nieba z mocą i chwałą, bowiem gdy On przyjdzie, każdy przypadek<br />
będzie już rozstrzygnięty. Jezus powiedział: „Zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu<br />
według jego uczynku”. Objawienie 22,12. Sąd poprzedzający bezpośrednio powtórne<br />
przyjście Chrystusa przedstawiony jest w poselstwie pierwszego anioła w Apokalipsie Jana:<br />
„Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego”. Objawienie<br />
14,7. {WB 185.4}<br />
Ci, którzy przekazywali to ostrzeżenie, zwiastowali właściwe poselstwo we właściwym<br />
czasie. Lecz tak jak pierwsi uczniowie, głoszący na podstawie proroctwa z<br />
dziewiątegorozdziału Księgi Daniela poselstwo: „Wypełnił się czas i przybliżyło się<br />
Królestwo Boże”, nie rozumieli, że to samo proroctwo przepowiedziało śmierć Mesjasza,<br />
tak Miller i jego współpracownicy, głosząc poselstwo oparte o teksty z Księgi Daniela<br />
8,14 i Apokalipsy Jana 14,7 nie dostrzegli, że czternasty Rozdział Apokalipsy zawierał<br />
także inne poselstwa, które miały być ogłoszone przed drugim adwentem. Tak jak<br />
uczniowie Jezusa pomylili się co do istoty królestwa, jakie miało być ustanowione po<br />
upływie siedemdziesięciu tygodni, tak adwentyści pomylili się co do wydarzenia, które<br />
miało nastąpić przy końcu 2300 dni. W obu tych przypadkach powodem niezrozumienia<br />
prawdy było zaślepiające umysł przyjęcie lub raczej przywiązanie do powszechnych<br />
błędów. I tamci i ci spełnili wolę Bożą głosząc wieść, którą Bóg zamierzał przekazać<br />
światu, ale obie grupy doznały rozczarowania na skutek niewłaściwego zrozumienia<br />
niektórych aspektów głoszonego przez siebie poselstwa. {WB 186.5}<br />
Mimo to zamiary Boże wypełniły się. Zbawienne ostrzeżenie o sądzie zwiastowane było<br />
tak, jak Pan tego pragnął. Wielki dzień zbliżał się i opatrzność Boża chciała doświadczyć<br />
ludzi, aby zostało ujawnione, co naprawdę kryje się w ich sercach. Poselstwo to miało na<br />
celu wypróbowanie i oczyszczenie Kościoła. Wierzący mieli się przekonać, czy ich serca<br />
koncentrują się na sprawach świata, czy też Chrystusa i nieba. Twierdzili, że miłują<br />
Zbawiciela, musieli więc teraz dowieść tej miłości. Czy byli gotowi porzucić swe ziemskie<br />
nadzieje i dążenia i z radością powitać powracającego Pana? Dzięki temu poselstwu mieli<br />
poznać swój prawdziwy stan duchowy. Zostało ono przekazane, aby pobudzić wiernych do<br />
szukania Pana z pokorą i pokutą. {WB 186.1}<br />
234
Change language